تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
آیه آمن الرسول
آیه 285 و 286 بقره 2 که با عبارت آمن الرسول آغاز می شود، به این نام شهرت یافته است. منشا این شهرت، روایات فراوانی است که از پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان معصوم (علیه السلام) در فضیلت و قرائت آنها نقل شده است. مجموع این روایات، از عظم این دو آیه خبر می دهد. بر اساس این روایات، دو آیه آخر بقره، از گنجی در زیر عرش الهی به پیامبر بخشیده شده است(32) و آن حضرت هر گاه این دو آیه و آیه الکرسی را قرائت می کند، تبسم کرده، می فرمود: آن دو، از گنج الهی زیر عرش است. طبق نقلی از پیامبر، خداوند، دو هزار سال پیش از آفرینش آسمانها و زمین، کتابی داشته و دو آیه آخر بقره را از آن فرود آورده است؛ پس اگر آن دو، سه شب در خانه ای خوانده شود، شیطان به آن نزدیک نمی شود.(33)
در روایتی از ابن عباس آمده است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی که جبرئیل در حضورش بود، صدایی را از بالای سر خود شنید، جبرئیل با نگاه به آسمان گفت: هم اکنون دری از آسمان باز شد که تا کنون گشوده نشده بود؛ سپس فرشته ای فرود آمد و پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به دو نور، یکی فاتحه الکتاب و دیگری آیات پایانی سوره بقره بشارت داد که به هیچ پیامبر دیگری داده نشده بود.(34) بر پایه برخی روایات این دو آیه، در معراج و در آسمان هفتم به پیامبر عطا شد.(35)
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) آیه آمن الرسول خطاب دو جانبه و بی واسطه خداوند با پیامبر در شب معراج دانسته شده است، در این روایت، امام صادق (علیه السلام) از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می کند: هنگامی که در معراج به سدره المنتهی رسیدم و تا اندازه دو قوس کمان به او نزدیک شدم، پرورگارم ندا داد: آمن الرسول بما انزل الیه من ربه؛ پیامبر خدا بدانچه از جانب پروردگارش بر او نازل شد، ایمان آورد و من از طرف خود و امتم به خداوند پاسخ دادم: و المؤمنون کل آمن بالله و ملائکته و کتبه و رسله لانفرق بین احد من رسله و قالوا سمعنا و اطعنا غفرانک ربنا و الیک المصیر؛ مومنان همگی به خدا و فرشتگان و کتاب ها و فرستادگانش ایمان آوردند و گفتند: میان هیچ یک از فرستادگانش فرق نمی گذاریم و گفتند: شنیدیم و گردن نهادیم. پروردگارا! آمرزش تو را خواستاریم و فرجام به سوی تو است؛ آن گاه خداوند فرمود: لا یکلف الله نفسا الا وسعها لها ما کسبت و علیها ما اکتسبت؛ خداوند هیچ کس را جز به قدر توانایی اش تکلیف نمی کند. آنچه از خوبی به دست آورده، به سو او، و آنچه از بدی به دست آورده، به زیان او است و من از خدا خواستم: ربنا لا تواخذنا ان نسینا او اخطانا؛ پروردگارا! اگر فراموش کردیم یا به خطا رفتیم، بر ما مگیر و خداوند فرمود: پذیرفتم. گفتم: ربنا و لا تحمل علینا اصراکما حملته علی الذین من قبلنا؛ پروردگارا! هیچ بار گرانی بر دوش ما مگذار همچنان که بر دوش کسانی که پیش از ما بودند نهادی. خداوند این دعا را نیز پذیرفت. گفتم ربنا و لا تحملنا ما لاطاقه لنا به واعف عنا و اغفرلنا و ارحمنا انت مولانا فانصرنا علی القوم الکافرین؛! و آنچه تاب تحملش نداریم، بر ما تحمیل مکن و از ما در گذر و ما را ببخشای و بر ما رحمت آور. سرور ما تویی، پس ما را بر گروه کافران پیروز کن. خداوند پاسخ داد: هر آنچه را از من خواستی، به تو و امتت بخشیدم(36). در روایتی دیگر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با استناد به همین آیه فرموده است: چهار چیز (خطا، فراموشی، آن چه از روی اکراه انجام می شود و آن چه خارج از طاقت انسان است) از امت من برداشته شده است(37).
در زمینه آثار و فضیلت قرائت این آیه، از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل شره که هر کس دو آیه آخر سوره بقره را در شب بخواند، برایش کافی است(38).از امیر مؤمنان، امام علی (علیه السلام) نیز نقل شده که هر کس اسلام را دریافته باشد، پیش از خواندن آمن الرسول و آیه الکرسی نمی خوابد(39).
این دو آیه، خلاصه ای از سوره بقره و در بردارنده موضوع کلی و غرض نهایی آن است(40)، زیرا این سوره مشتمل است بر فرا خوان مسلمانان به ایمان به اصول اعتقادی اسلام؛ چون الله، معاد، فرشتگان، پیامبران و کتاب های آسمانی؛ همچنین بیان بسیاری از تکالیف الهی درباره شئون گوناگون امت اسلامی؛ نیز یاد آوری سرپیچی یهود از فرمان های خداوند،
ایمان نیاوردن آنان به برخی پیامبران، تشریع تکالیف مشقت بار درباره آنها و دشمنی آنان با برخی فرشتگان.
پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) در سفارش به قرائت و مضامین این دو آیه فرمود: این دو آیه را فرا گیرید و به دختران و پسرانتان بیاموزید، زیرا آن دو، هم قرآن و هم دعاست و خشنودی خدای رحمان را در پی دارد.(41)
از امام علی بن الحسین (علیهم السلام) نیز سفارش پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) به قرائت سه آیه آخر سوره بقره نقل شده است(42).
نظرات شما عزیزان:
