پیـــام های آسمــانی

1 .الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمانِ وَ كانَ يَوْماً عَلَى الْكافِرِينَ عَسِيراً

در آن روز، فرمانروايىِ بر حقّ، از آن خداى رحمان است
و روزى است كه بر كافران سخت و سنگين است.

قيامت روز جلوه ‏ى رحمت الهى است.

«الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ»

( فرقان، 26)

2 . وَ لَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقّ‏ وَ أَحْسَنَ تَفْسِيرًا

هيچ مثَلى براى تو نياورند مگر آن كه پاسخش را
به راستى و در نيكوترين بيان بياوريم.

سخن بايد منطقى و حقّ باشد.

«جِئْناكَ بِالْحَقِّ»

گفتار و اعتراض ديگران را با كلام بهتر جواب دهيم.

«وَ أَحْسَنَ تَفْسِيراً»

(فرقان، 33)

3 . ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا

سپس بر گرفتيمش، گرفتنى اندك‏ اندك.

گرفتن هيچ چيز براى خدا سخت نيست.

«قَبْضاً يَسِيراً»

(فرقان، 46)

4 . قُلْ مَا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاءَ أَن يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا

بگو: «بر اين [رسالت‏] اجرى از شما طلب نمى‏ كنم، جز اينكه
هر كس بخواهد راهى به سوى پروردگارش [در پيش‏] گيرد.

مزد انبيا اين است كه مردم خدا را بندگى كنند.

«إِلى‏ رَبِّهِ سَبِيلًا»

(فرقان، 57)

5 . وَ هُوَ الَّذِى جَعَلَ الَّيْلَ وَ النَّهَارَ خِلْفَةً لِّمَنْ أَرَادَ أَن يَذَّكَّرَ أَوْ أَرَادَ شُكُورًا

و اوست كه شب و روز را براى كسانى كه مى ‏خواهند عبرت
گيرند يا شكرگزارى كنند از پى هم قرار داد.

شب و روز، نعمتى شايسته‏ ى شكر و سپاسگزارى است.

«أَرادَ شُكُوراً»

(فرقان، 62)

6 .أُوْلَئكَ يُجزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرواْ وَ يُلَقَّوْنَ فِيهَا تَحِيَّةً وَ سَلَامًا

اينان همان كسانند كه به خاطر صبرى كه تحمل كرده ‏اند غرفه‏ هاى
بهشت را پاداش يابند و در آنجا به درود و سلامشان بنوازند.

بهشت را به بها دهند، نه بهانه.

«يُجْزَوْنَ ... بِما صَبَرُوا»

بنده ‏ى خدا شدن، به صبر و پشتكار نياز دارد.

«بِما صَبَرُوا»

(فرقان، 75)

7 . لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ

شايد، از اينكه ايمان نمى ‏آورند، خود را هلاك سازى.

انبيا براى انجام تكليف خود، بيش از حدّ انتظار تلاش مى‏ كردند.

«لَعَلَّكَ باخِعٌ»

(شعراء، 3)

8 .رَبّ‏ هَبْ لِى حُكْمًا وَ أَلْحِقْنِى بِالصَّالِحِينَ

اى پروردگار من، مرا حكمت بخش و مرا به شايستگان بپيوند.

جامعه‏ اى ارزش دارد كه افرادش صالح باشند.

«أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ»

انسان به رفيق خوب محتاج است.

«وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ»

( شعراء، 83)

9 . وَ تَقَلُّبَكَ فِى السَّاجِدِينَ

و نماز خواندنت را با ديگر نمازگزاران مى ‏بيند.

سجده مهم‏ترين ركن نماز است.

«فِي السَّاجِدِينَ»

( شعراء، 219)

10.وَ حُشِرَ لِسُلَيْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ‏ وَ الْإنسِ وَ الطَّيْرِ فَهُمْ يُوزَعُون

سپاهيان سليمان از جن و آدمى و پرنده گرد آمدند
و آنها به صف مى ‏رفتند.

جنّ مى ‏تواند به انسان كمك كند.

«مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ»

ولايت انبيا تنها بر انسان‏ها نيست.

«مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الطَّيْرِ» (نمل، 17)

ندای وحی

قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

پیـــام های آسمــانی

اکبر احمدی

ندای وحی قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

پیـــام های آسمــانی