1. دوستي با خدا در بهار زندگي ( كودكي بهار زندگي است ).

2. سپاس گزاري از خُداوند براي نعمت هاي فراوان دوران كودكي.

3. بهره بردن از ثواب و پاداش چند برابر نسبت به بزرگ‌ترها ( نماز بچه ها ثوابش از نماز بزرگ‌ترها بيشتر است ).

4. عادت كردن به عبادت پروردگار از آغاز عُمر.

5. ايجاد مُحبّت هر چه بيشتر در دل بزرگ‌ترها، اطرافيان و دوستان.

6. كسب قدرت معنوي هر چه بيشتر براي بزرگسالي ( مانند بزرگان دين كه از كودكي با خدا رفيق بودند ).

7. عمل كردن به دستور پيامبر اسلام، يعني « شروع نماز از هفت سالگي ».

8. از بين بردن بدي‌هايي كه ممكن است از كودكي در وجود كودكان رُشد كند.

9. لذت بردن از دوره‌ي طلايي كودكي به خاطر انس با خدا و به جا ماندن خاطره‌هاي شيرين از دوستي با خداوند.

10. تبديل شدن به انساني بزرگ در دوره‌ي خردسالي ( چرا كه نماز به انسان شخصيت مي‌دهد ).

نشانه قبولی نماز:

با اینهمه شرایطی که برای قبولی عبادت و نماز است. باید مراقب بود که نماز بیفایده و پرستش بی خاصیت نداشته باشیم. صرف انجام تکلیف

کافی نیست. باید چنان انجام وظیفه کرد. که صاحب فرمانکه خداوند است. بپذیرد.

علی علیه السلام می فرماید:"کونوا علی قبول العمل اشد عنایه منکم علی العمل . "

"بیشترین توجه شما . به قبول عمل باشد . نه اصل عمل !

با این حساب . از کجا باید فهمید که طاعتمان را خدا پذیرفته است؟

امام صادق علیه السلام نشانه انرا چنین بیان می کند:" من احب ان یعلم اقبلت صلوته ام لم تقبل فلینظر هل منعته صلواته عن الفحشاء

و المنکر؟ بقدر ما منعته قبلت منه ."

"هرکه می خواهد بداند ایا نمازش پذیرفته شده یا نه . ببینید ایا نمازش . او را از گناه و زشتی بازداشته است؟ به هر مقدار که نماز او.

مانع گناه و منکر شده . نمازش قبول شده است. "

یا حق.