ندای وحی

خانه داریم، اما حس آرامش هنوز نه! پول داریم، اما همیشه حس فقر ما را می‌کشد؛ ناامنی که فردا اگر نداشته باشیم چه! در زندگیمان شاید بزرگترین کارها را برای آرامش کرده باشیم، اما بهترین‌ها را هنوز نه! زندگی را ساخته‌ایم، اما هنوز فرصت نکرده‌ایم آن را زندگی کنیم...
وقتی خورشید زندگیمان شروع به تابیدن کرده بود تصور نمی‌کردیم به این زودی غروب نزدیک شود. فرصت تنگ و کوتاه است. تا کی به دنبال آرامش، حاضریم آرامشمان را فنا کنیم.
خدایا فکر می‌کنم در حقت ظلم کرده‌ایم! خدایا بصیرتمان ده تا معنی الابذکر الله تطمئن القلوب را بفهمیم و آرامش را از دنیای فانی گدایی نکنیم! حد و اندازه تو را بشناسیم و فراموش نکنیم که تو کسی نیستی که مثل ما با مصلحت‌اندیشی‌ها قول‌هایت بلغزد و حرف‌هایی برای دلخوشی آدم‌ها بزنی!
خدایا تو وعده کرده‌ای روزی ما را تضمین می‌کنی، خدایا شک روزی نداری را شیطان به جانمان انداخته؛ کمکمان کن از دامش در امان باشیم و لحظاتمان را فدای داشتنی‌هایی که آرامشمان را می‌گیرد مصروف نکنیم.
خدایا اطمینان داریم همه آنانکه در تلاشند برای دستیابی به آرامش، نشان از ناآرامیشان است. می‌خواهیم ایمانمان را محکمتر کنیم و دست از تلاش برای دستیابی به آرامش بکشیم. چراکه اطمینان داریم آن روز تنها روزی است که آرامش را تجربه خواهیم کرد.
خدایا همه چیز را به تو واگذار می‌کنیم و همت را بر خودشناسیمان متمرکز می‌کنیم و سعی می‌کنیم دیگر به جای ساختن زندگی، زندگیمان را زندگی کنیم. فرصت تنگ است و مجال ما کوتاه...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: