ناگفته هایی از حقایق عاشورا (6)-چرایی مبارزه با حادثه عاشورا

چرایی مبارزه با حادثه عاشورا
عزاداري شعاري است که تیر آن معاویه را هدف قرار می دهد. اگر از امام حسین علیه السلام دم بزنیم، سرانجام به طعن معاویه می انجامد. پس باید با عزاداري مبارزه کنند و از مراسم عاشورا جلوگیري کنند تا به صحابه اي که همراه معاویه و یزید بودند و با یزید دست بیعت داده اند، خدشه اي وارد نشود.

دیدگاه عبدالمغیث حنبلی بغدادي
فرد دیگري که درباره حادثه عاشورا اظهار نظر کرده، عبدالمغیث بن زهیر حنبلی بغدادي درگذشته سال 583 هجري است. سیره نویسان اهل سنّت در شرح حال او می نویسند:
کان إماماً حافظاً محدّثاً زاهداً صالحاً متدیّناً صدوقاً، ثقۀً ورعاً أمیناً حسن الطریقۀ جمیل السیرة حمید الأخلاق مجتهداً فی اتّباع
السنّۀ; 1
او پیشوا، حافظ، محدّث، دنیا گریز، صالح، متدّین، بسیار راست گو، پرهیزگار، مطمئن و امین، داراي رفتار نیکو، یگانه در اخلاق و کوشا در تبعیت و پیروي از سنّت پیامبر بود. با این همه اوصاف و القاب و مقام بلندي که نزد اهل سنّت دارد، کتابی در فضایل و مناقب یزید بن معاویه تألیف کرده است. او از پیامبر در مدح معاویه چنین نقل می کند که فرمود:اللهم اجعله هادیاً واهد به; 2 خدایا! معاویه را هدایت گر قرار ده و به مردم توفیق ده تا به واسطه معاویه هدایت شوند.
پس به مقتضاي این حدیث ما باید ولایت فرزند معاویه را بپذیریم ;چرا که در ادامه می گوید:
ومن هو هاد لا یجوز أن یطعن علیه فیما اختاره من ولایۀ یزید; 3
کسی که خودش هدایت گر است، جایز نیست کسی علیه او طعن و خدشه اي بزند و بگوید: چرا معاویه یزید را جانشین خود نموده است... .
وي در ادامه می افزاید:
ولایۀ یزید ثبتت برضی الجمیع;... 4
ولایت یزید با پذیرش همگان به اثبات رسید... .
خلاصه چینش مبانی علماي متعصّب اهل سنّت در یک جمله چنین است: به مقتضاي احادیثی که از پیامبر خدا صلی اللّه علیه وآله مبنی بر واجب بودن پیروي از خلفا و امیران رسیده، می توان گفت: حسین بن علی طغیان گر است(!)
آري، همانا خواندن و نوشتن چنین سخنانی قلب آکنده از محبّت حضرت سیّدالشهداء علیه السلام را دچار غم و پریشانی می کند و
اگر دفاع از مذهب و مکتب اهل بیت علیهم السلام وظیفه ما نبود، هرگز چنین کلماتی را نقل نمی کردیم.
.« به احترام پدرش نباید چیزي به یزید گفت » : آن گاه عبدالمغیث حنبلی بغدادي در پاسخ اشکالات بر یزید می نویسد
آري، نگویید یزید شرب خمر می کرد;...
نگویید یزید بن معاویه با زن هاي مَحرمِ خویش نکاح می کرد ;...کسی حقیقتی از کردارهاي یزید را به گوش دیگران نرساند;...
چرا باید چیزي نگفت؟
چون به احترام پدر یزید باید سکوت کرد(!)
این مطالب در کتابی یافت می شود که آن حنبلی بغدادي در پوشاندن و مخفی نمودن حقایق تاریخی نوشته است.
ولی هرگز حقایق مخفی نمی ماند و حتّی گاهی این حقایق بر قلم عالمان و دانشمندان خودشان جاري می شود و منشأ و دلیلی می
گردد که برخی از عالمان عامه از یزید و اعمال ناشایست او دفاع کنند و آن گاه دیگر عالمان در این باره سخن هایی بگویند و
بنویسند.
در ردّ کتاب عبدالمغیث حنبلی، عالمی به نام ابوالفرج ابن جوزي حنبلی کتابی تألیف نموده است. او معاصر با عبدالمغیث است و
در سال 597 درگذشته است.
البته کتاب عبدالمغیث که در دفاع از یزید و بیان فضایل او بوده، به دست ما نرسیده، ولی ردّ آن کتاب به قلم ابن جوزي به دست ما رسیده است.
بزرگانی از اهل سنّت مانند ذهبی، ابن کثیر دمشقی و دیگران تصریح می کنند که اي کاش عبدالمغیث چنین کتابی نمی نوشت. 5 حال اگر از خود این شخص یعنی عبدالمغیث ابن زهیر حنبلی سؤال شود که به چه دلیل شما و امثال شما از یزید بن معاویه دفاع می
کنید، در جواب می گوید:
إنّما قصدتُ کفَّ الألسنۀ عن لعن الخلفاء وإلاّ فلو فتحنا هذا الباب لکان خلیفۀ الوقت أحق باللعن; 6
فقط به این جهت از یزید دفاع کردم تا با این کار لعن خلفا را از سر زبان ها قطع کنم، وگرنه اگر از لعن خلفا جلوگیري نکنیم و اجازه چنین کاري را بدهیم، همین خلیفه زمان خودمان به لعن سزاوارتر است.
آري، آنان باید کاري کنند که خلفا مورد لعن قرار نگیرند. تا کنون سخن از جلوگیري لعن یزید به جهت معاویه و عبداللّه بن عمربود، امّا حالا سخن از خلفا به میان آمد. پس به تدریج راز مبارزه با شعائر حسینی و عزاداري حضرت سیّدالشهداء علیه السلام روشن می شود. از طرفی، علّت تلاش و همّت استوار شیعیان در برپایی عزاي سیّدالشهداء علیه السلام معلوم می شود. در عین حال، به حق خودشان سوگند که با این همه شکوه در برگزاري مراسم عزا و سوگواري حضرت ابا عبداللّه الحسین علیه السلام هنوز حق آن حضرت را ادا نکرده ایم و در این مسئله بدهکاریم!
. 1 . شذرات الذهب: 275 /4
. 2 . الردّ علی المتعصّب العنید: 75
. 3 . الردّ علی المتعصّب العنید: 75
. 4 . همان: 77
.160 / 5 . سیر اعلام النبلاء: 21
. 6 . ر.ك همان: 161

تفتازانی و دیدگاه او درباره لعن خلفا

یکی دیگر از علماي آنان که با لعن خلفا پیکار نموده، سعدالدین تفتازانیاست. وي با عبارتی صریح تر از عبارت قبلی، علّت
جلوگیري از لعن بر یزید را فاش می کند و می گوید:
فإن قیل: فمن علماء المذهب من لم یجوّز اللعن علی یزید مع علمهم بأنّه یستحقّ ما یربو علی ذلک ویزید.
قلنا: تحامیاً عن أن یرتقی إلی الأعلی فالأعلی; 1
اگر کسی بگوید علماي مذهب، لعن یزید را جایز نمی دانند، در حالی که می دانند یزید مستحق لعن است بلکه بیش تر از لعن
استحقاق دارد پس چرا از لعن یزید جلوگیري کرده اند؟
در جواب آنان باید گفت: جلوگیري آنان از لعن یزید به جهت بالا رفتن لعن به پدر یزید و بالاتر از آن، یعنی خلفاي قبل از معاویه است.
مبادا لعن یزید ادامه پیدا کند و به لعن معاویه و افراد دیگر از خلفا انجامد.
از این رو، نه ابن خلدون، نه ابن عربی مالکی، نه عبدالمغیث بن زهیر و نه تفتازانی هیچ کدام واقعیّت را بیان نکرده اند ;چرا که این واقعه ریشه در حقایقی دارد که با کمال ادب و وقار به بررسی آن ها خواهیم پرداخت.
آنان ناگزیرند حسین بن علی علیهما السلام را واجب القتل بدانند تا در مقابل شور و حماسه همیشه جاودان تاریخ، یعنی شهادت
سیّدالشهداء علیه السلام مقابله کنند. آنان با شیوه هاي قبلی که از راه موعظه و نصیحت بود، نتوانستند عزاي سیّدالشهداء علیه السلام
را کم رنگ کنند.
به راستی چرا آنان ناگزیر به مبارزه هستند؟ چون پاي صحابه در کار است ;...زیرا معاویه و آن گاه خلفاي پیشین در این حادثه
. شریک جرم می شوند... .