تبادل لینک هوشمند
درد، روایت هفتاد و دو ستاره خاموش را به توفان سپرده است. چهل غروب، آسمان، خورشید را بارید. چهل بار کوه، پژواک مظلومیت خون شهدا را به آسمان پاشید و گودال خون تراوش کرد. چهل روز غم، دیوارهای کوفه را کوبید و نیزه ها، نیمه جان، پا بر زمین زدند. به یاد آن روز که طنین «هل من ناصر » کسی، کائنات را می لرزاند. این بار، تو باید قیام کنی چشم هایت را باز کن؛ اینجا کربلاست . آمده ای تا داغ نفس گیر آن ظهر را، با اشک هایت، مویه کنی. چشم هایت، بغض فروخورده خاک را به فرات می سپارند. نگاه کن، نخل های کمر خمیده، استقامتت را تحسین می کنند. آتش از خاک می جوشد و صحرا هنوز بوی خون می دهد! فرات، تنها شاهد این ماجراست؛ مگر می شود مشک ها را فراموش کند؛ یا لب های تشنه ای را که با حنجره سوخت باد، آب را فریاد می زدند؟! غم بر تارک دلت می وزد و هوای اسارتی را نفس می کشی که چهل سال، شکسته ترت کرده است. شانه های صبرت را بگستران؛ چیزی از خاکستر خیمه ها نمانده؛ باد، همه را به تاراج برده است. آمده ای تا بعد از چهل روز، بوی برادرت را نفس بکشی؛ تا محکم تر و استوارتر از پیش، در شام بایستی. برو؛ وقت آن است که خطبه هایت را با تمام وجود فریاد بزنی. دیگر نوبت آن است که عَلَم های افتاده را برافرازی. بلند شو؛ این بار تو باید قیام کنی!
خورشید بر سر خاک، آتش می ریزد. کاروان خیمه های سوخته، در چهلمین روز خزان بازگشته اند. قرار است به دنبال لاله های پرپر شده بگردند؛ به دنبال ردپایی از مظلومیت در خاک خفته. گدازه های آتش، در جام حسرت می سوزند و فرات، عطش خاک را در خود حل کرده است؛ با موج هایی که از داغ آن حماسه، سر به ساحل می زنند. کاروان آمده است تا خشم تازیانه ها را بر بدن های کوچک، مویه کند؛ آمده است تا قصه دربه دری اش را هم دوش باد، در گوش زمان نجوا کند؛ آمده است تا در رد پای سنگ، آینه های شکسته را جست وجو کند. غربت کاروان، باران می شود بر خاک و بار دیگر شعله می کشد تمام خاطره های جگر سوخته از زمین . خورشید، سر به تاریکی گذاشته است و غم، زانو زده در برابر کاروان و: "افتاده عکس ماه لبِ گودی و زنی در جست وجوی یوسف زیبای بی کفن"
چهل روز است که چله نشین غربت آیینه ام . چهل پگاه است که چکاچک شمشیرها، خاموش شده و اندوه نیرنگ کوفیان، از حنجره خسته زینب علیهاالسلام فریاد می شود . فریاد غربت حسین را باید از گلوی خشکیده طفلی شنید که گل پوش تیر وحشیانه سیاه دلان شد . ای نخل های صبور، شاهدان بی زبان معرکه آتش و خنجر! آنچه را دیدید، در یک هم سرایی شاعرانه بر جهانیان عرضه کنید . مرا با داغ نینوا تا قیامت پیمانی ست ناگسستنی . آقا! عاشورایی ام کن سجاده نشین لحظه های سرخ عبادت! دستی برآور و سینه ام را عاشورایی کن. می خواهم پس از چهل وادی رنج و گریه، نام تو، مستی فزای دقایق عزایم باشد . آقا! کسی که امروز به تغزیت خاندان تو برخاسته، می خواست دیروز باشد و هواخواهی اش را با نثار جان خویش به تماشا بگذارد . از چهلمین شب عروج آسمانی ات، چندین چله گذشته است که در شمار نیست؛ اما زخم ها همچنان تازه و مرثیه ها خواندنی ست
ای آن که لحظه لحظه کنار تو زیستم! امشب، چهل شب است برایت گریستم امشب چهل شب است که آب از گلوی من پایین نرفته، بغض عطشناک کیستم؟ بنشان به تل زینبیه، طاقت مرا من زینبم؛ نمی شود آخر نایستم آن جاده را مگو به چه حالی گذشتم و دل کندم از تو؛ آمدم ای هست و نیستم! من، چادر سیاه غمم، دور تکیه ات جز ذکر یا حسین تو، تکرار چیستم؟ این اربعین هم از پی آن اربعین گذشت چشمان صد حسینیه ات را گریستم
بشیر ! وقتی به مدینة النبی رسیدیم، مبادا کسی جلوی قافله اسرای کربلا، گوسفندی را سر ببرد! این کاروان، از سفر چهل روزه با سرهای بریده بر بالای نی می آید . نگذار هیچ لاله ای را در رثای شهدایمان پرپر کنند! سراسر خاک کربلا، پر بود از گلبرگ های خونین و پاره ای که از هر سو مرا صدا می زدند: «أخی اخَّی» اجازه نده کسی بر سر و رویش خاک بریزد؛ هنوز باد، گرد و خاک کوچه های کوفه و شام را از سر و روی زنان و کودکان عزادار نربوده است . این صورت های کبود و دست های سوخته، نیازی به گلاب افشانی ندارند؛ هنوز اربعین گل هایی که با تشنه کامی بر خاک و خون افتادند، نگذشته است . بگو پای برهنه به استقبالمان نیایند؛ این کاروان پر است از کودکانی که پای پرآبله دارند . سفارش کن شهر را شلوغ نکنند و دور و برمان را نگیرند، ما از ازدحام نگاه های نامحرم و بیگانه بازگشته ایم . بگذار آسوده ات کنم بشیر ! دل زینب علیهاالسلام برای خلوت مزار جدش پر می کشد تا به دور از چشم خونبار رباب و سکینه و سجاد علیه السلام و این کاروان داغدار، پیراهن کهنه و خونین حسین علیه السلام را بر سر و روی خویش بنهد و گریه های فرو خورده چهل روزه اش را یک سره رها سازد. چهل روز اندوه
کاروان سوگوار
از حنجره خسته زینب علیهاالسلام
بشنو از دل
اربعین لاله ها
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: چهل روز اندوه