ندای وحی

قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

خورشید تابان امامت بر بام خانواده و جامعه

اکبر احمدی
ندای وحی قرآنی ،اعتقادی،مذهبی ، تربیتی

خورشید تابان امامت بر بام خانواده و جامعه

 

اکرام مردم

امامان با مردم نشست و برخاست داشتند و در تعاملات اجتماعی به نیكوترین صورت با آنان برخورد می‌نمودند. این سیره چنان نیكو بود كه با الگو قرار دادن آنان ما می‌توانیم روش صحیح برخورد اسلامی با افراد گوناگون را بیاموزیم.

با بررسی آیات در می ‌یابیم برخورد با انسان‌های مختلف باید هماهنگ و متناسب با روحیه آنها باشد خداوند عز و جل در قرآن فرموده است:

محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الْكفار رحماء بیْنهمْ ؛ (فتح، 29)

محمد فرستاده خداست و كسانی كه با او هستند در برابر كفار سخت و شدید و در میان خود مهربانند.

در آیه دیگری چنین فرموده:

یا ایها النبی جاهد الْكفار و الْمنافقین و اغْلظْ علیْهمْ ؛ (توبه، 73)

ای پیامبر با كافران و مجاهدان جهاد كن و بر آنها سخت بگیر.

از این آیات چنین نتیجه ‌گیری می‌شود كه برخورد قرآن و اسلام با انسان‌های مختلف فرق می‌كند. در بعضی جاها دستور به برخورد نیك و پر محبت می‌دهد، «با مردم سخن نیك بگویید» (بقره، 83) و در جای دیگر دستور به برخورد میانه می‌دهد: «محمد فرستاده خداست و كسانی كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شدید و در میان خود مهربانند.» (فتح، 29)

امام رضا علیه السلام به عنوان اسوه كانون مهر و عاطفه نسبت به بندگان خدا بود. در زیارت آمده است:

امام رضا

السلام علی الامام الرووف؛ (سلام بر امام و پیشوای با رافت و مهربان) این لقبی است كه از طرف خداوند به ایشان داده شده است. ایشان بیشترین محبت و مهربانی را نسبت به مردم و اهل خانه و خدمت گزاران شان داشتند. در روزی كه ایشان مسموم شدند و در آن روز به شهادت رسیدند بعد از این كه نماز ظهر را خواندند به فردی كه نزدیكشان بود فرمودند: مردم (منظور اهل خانواده كاركنان و خدمتگزاران شان بودند) غذا خورده‌اند؟ آن فرد جواب داد: آقای من در چنین وضعیتی كسی می‌تواند غذا بخورد؟ در این لحظه كه امام علیه السلام متوجه می‌شوند كسی غذا نخورده، می‌نشینند و دستور آوردن سفره‌ای را می‌دهند همه را سر سفره دعوت می‌كنند و آنها را یكی یكی مورد محبت قرار می‌دهند.

اگر فردی حتی كوچك‌ترین خدمتی برای امام رضا علیه السلام انجام می ‌داد، ایشان نهایت تشكر و قدردانی را به جا می ‌آوردند و حتما خدمت آن فرد را جبران می‌ نمودند. آن حضرت به مستضعفان و گرفتاران توجه خاصی می ‌كردند، اگر آنها گرفتاری و ناراحتی داشتند، سعی می‌كردند مشكل آنان را حل كنند.  زیاد بودند افرادی كه در سایه یاری رسانی‌های امام علیه السلام به خیری دست یافتند.

صدوق (ره) به سند خود از ابراهیم بن عباس كه سالها در خدمت آن حضرت بوده روایت كرده كه گوید:

هیچگاه ندیدم حضرت رضا علیه ‌السلام با كسی در سخن خود جفا كند، و ندیدم كه سخن كسی را قطع كند تا از گفتار فارغ شود، و ندیدم حاجت هیچ كس را كه قدرت بر انجام آن را داشت رد كند، و هیچ گاه پای خود را در برابر كسی كه نشسته بود دراز نمی‌كرد، و در برابر كسی كه روبرویش نشسته بود تكیه نمی‌كرد، و هیچ گاه ندیدم یكی از غلامان و بردگان خود را دشنام دهد، و هیچ گاه ندیدم آب دهان خود را بیندازد و خنده‌ی قهقهه از او ندیدم بلكه خنده‌اش تبسم بود، و شیوه‌اش چنان بود كه چون سفره غذا برای او پهن می‌كردند همه‌ی نوكران و بردگان را سر سفره‌ی خود می‌نشانید حتی دربانان و مهتران و دامپروران را.

در سیره‌ حضرت رضا علیه ‌السلام نچه بیشتر جلب توجه می ‌كند خدا و رضای خدا بود كه تمام ارتباط‌ها و برخوردها روی ن تنظیم و پی ‌ریزی شده بود. یعنی تا نجا كه مربوط به شخص خودشان بود بزرگترین گذشتها، عالی ‌ترین ایثارها، بیشترین محبتها را نسبت به دیگران داشتند، اما اگر جایی بود كه می ‌بایست از خدا و دین و یین خدا مایه بگذارند، و نوامیس الهی به خطر می‌افتاد كوچكترین اغماض و سازش كاری و انعطاف پذیری را نداشتند

و در حدیث مرحوم كلینی در كتاب شریف كافی آمده كه هنگامی به امام هشتم علیه‌السلام مهمانی رسد و امام علیه ‌السلام شب هنگام در نزد مهمان نشسته و سخن می‌گفتند، در این وقت فتیله‌ی چراغ خراب شد و مهمان دست خود را دراز كرد تا فتیله را اصلاح كند، امام علیه ‌السلام او را از این كار باز داشته و خود مشغول اصلاح چراغ شده و فرمود:

«… انا قوْم لا نسْتخْدم اضْیافنا» ؛ ما مردمی هستیم كه مهمانان خود را استخدام نمی‌كنیم! (و از آنها كار نمی‌كشیم).

ایشان در جایی كه مربوط به شخص خودشان بود بزرگ ترین گذشت‌ها، عالی‌ ترین ایثار ها و بیشترین محبت را نسبت به دیگران داشتند.

آری، در سیره‌ حضرت رضا علیه ‌السلام آنچه بیشتر جلب توجه می ‌كند خدا و رضای خدا بود كه تمام ارتباط‌ها و برخوردها روی آن تنظیم و پی ‌ریزی شده بود. یعنی تا آنجا كه مربوط به شخص خودشان بود بزرگترین گذشتها، عالی ‌ترین ایثارها، بیشترین محبتها را نسبت به دیگران داشتند، اما اگر جایی بود كه می ‌بایست از خدا و دین و آیین خدا مایه بگذارند، و نوامیس الهی به خطر می‌افتاد كوچكترین اغماض و سازش كاری و انعطاف پذیری را نداشتند و بسیار سخت گیر و قاطع و سازش ناپذیر بودند، و این را بهترین میزان و اصل و معیار در این‌باره می ‌توان دانست.

 

 

 

 

 


منابع:

سیره اخلاقی امام رضا علیه السلام، طاهره بهره‌ مند.

جنبه ‏های اخلاقی و سیره‏ های عملی حضرت رضا علیه السلام، هاشم رسولی محلاتی.

دانستنیهای كریمه اهل بیت علیهاالسلام، معاونت پژوهش مركز تحقیقات رایانه ای قایمیه اصفهان‌.


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: ویژه نامه ها
برچسب‌ها: خورشید تابان امامت بر بام خانواده و جامعه

تاريخ : یک شنبه 20 / 9 / 1394 | 7:13 | نویسنده : اکبر احمدی |
.: Weblog Themes By M a h S k i n:.