تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
اشاره
گاهى آدمى با ديدن يك حقيقت، آن چنان شيفته و شيدا مى شود كه ناگزير از راه و رسم و باورهاى قبلى خويش دست مى كشد و به آن حقيقتى كه قلبش را تسخير كرده، دل و جان مى سپارد.
به عبارت ديگر، حلول آنى يك حقيقت، تأثير شگرف در جسم و جان آدمى مى گذارد و تا مرحله انقلاب «قلبى» و «درونى»، او را به پيش مى برد. و اين، خواه ناخواه، تحوّل عظيمى در زندگى فردى و اجتماعى انسان ايجاد مى كند.
شايسته است براى سنجش حدّ و مرز اين دگرگونى، به نكات زير توجّه كنيم:
۱. تغييردهنده و تسخير كننده اصلى قلب هاى مردم، خداست. بدون اذن و اراده پروردگار، هيچ دلى شكافته نمى شود و هيچ قلبى رنگ حقيقت به خود نمى گيرد.
۲. ممكن است اولياءاللّه و بعضى از بندگان صالح خدا نيز با «رياضت روحى و معنوى» و «ساختن درون خويش»، به مقام والاى «تسخيركنندگى» دست يازند؛ اما اين دگرگون سازى آنها، نه
اتى و حقيقى، كه عرضى و اعتبارى است. آنان هرچه به خدا نزديك تر شوند، رفتار، كردار، نفوذ كلام و سيماى نورانى شان، موجب تغيير و انقلاب عميق تر و ماندگارتر مى شود.
بر همين اساس، مى توان گفت: امامان معصوم عليهم السلام تحوّل سازان و تسخيركنندگانى هستند كه به اذن الهى، بيشترين و ماندگارترين تأثير روحى و فكرى را در ديگران ايجاد مى كنند.
۳. نكته ديگر اينكه، به صورت واقعى افرادى قدرت تغيير، تسخير و دگرگون سازى روح و روان و تصرّف وجود ديگران را دارند كه خود، بر اثر جذبه «ايمان» و درك عميق «وحدانيّت»، متغيّر شده و چشم دل شان به جمال زيباى «حقيقت» روشن شده باشد.
حال با اين نگاه، به سراغ امام حسن عسكرى عليه السلام مى رويم و از اين منظر، به نظاره تسخيرها، هدايت ها و ميزان نفوذ و تصرّف دل و جان ديگران توسط حضرتش مى نشينيم.
********
طاغوت هاى معاصر امام حسن عسكرى عليه السلام ، در مدّت زندگى آن امام همام، از هيچ گونه ظلم و جفا دريغ نكردند و هريك، به نوعى به آزار و اذيّت آن حضرت پرداختند. در اين ميان، معتمد عبّاسى، گوى سبقت را از همگنان خويش ربوده بود. او پيوسته با آن وارسته روزگار، بدرفتارى مى كرد و در حقّش ستم روا مى داشت.
او براى زجر و آزار بيشتر امام حسن عسكرى عليه السلام بدترين، شرورترين و پليدترين ياران خويش را مأمور و نگهبان آن حضرت قرار مى داد. امام عليه السلام در همان زندان ها نيز، به تبليغ و هدايت فريب خوردگان مى پرداخت و با خَلْق جلوه هاى عملى، عبادى و عرفانى خويش، راهبرى و تربيت آنان را به عهده داشت.
