تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
پیـــام های آسمــانی
جزء بیست و سوّم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. وَ ءَايَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَ أَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ يَأْكُلُون
نشانه عبرتى است برايشان زمين مرده كه زنده اش ساختيم
و از آن دانه اى كه از آن مى خورند بيرون آورديم.
هر دانه و گياهى كه از زمين مى رويد، همچون مرده اى است
كه در قيامت از گور بر مى خيزد.
«وَ آيَةٌ لَهُمُ»
(یس، 33)
2. لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَ لَهُم مَّا يَدَّعُون
در آن جا (هر گونه) ميوه براى آنان مهيّا است و
هر آن چه بخواهند برايشان موجود است.
در بهشت بهترين تغذيه است.
«لَهُمْ فِيها فاكِهَه»
(یس، 57)
|