اگر شد،بخوانید

نويسنده: مريم راهي
بخوانيد
 «اي پيامبر بگو اين راه من است که از روي بصيرت، مردم را به خداي يکتا فرا مي خوانم. اين است راه من و کساني که مرا پيروي کرده اند.آري منزه است خدا از اين که شريک داشته باشد و من از مشرکان نيستم.»(يوسف، 108)
* هدف امام حسين (ع) همان طور که بارها خودايشان فرموده مخالفت با حکومت يزيد، امر به معروف و نهي از منکر و احياي دين است.
* خدا در قرآن علت از هم پاشيده شدن ملت ها را عملي نکردن به مسئله امر به معروف و نهي ازمنکر معرفي مي کند و مي فرمايد: « شگفت است که چرا از امت هايي که پيش از شما مي زيستند گروهي نبودند که قومشان را از فساد درزمين باز دارند و از عذاب برهانند.»(6)
*مؤمن بايد در تغيير چنين وضعي اقدام کند و سعي بر تغيير شرايط ويپش بردن آن به سوي حقيقت داشته باشد. امام حسين ، مؤمن ترين است پس مسلماً شهادت را بر مي گزيند تا به اسلام زندگاني بخشد.
* امام حسين (ع) اگر به شهادت نمي رسيد رسالتش تکميل نمي شد.همان طور که اگر حضرت محمد (ص) علي بن ابي طالب (ع) را در غدير خم به جانشيني خود معرفي نمي کرد رسالتش به اتمام نمي رسيد.
* باحضور امام حسين در کربلا، تمام دين در برابر تمام کفر قرار گرفت و در واقع روز عاشورا، جنگ برسر خدا بود.
*عاشورا نياز انسان به بصيرت را آشکار ساخت. بصيرت عبارت است از بينش و آگاهي فرد دربرابر انتخاب درست از نادرست و پايداري برعمل درست تا پاي جان و مقاومت در برابر وسوسه هاي ستمکاران . بصيرت به طور خلاصه، استواري درايمان است.
* آزمايش بهترين وسيله براي تشخيص حق از باطل و بهترين راه براي شناخت افکار انسان ها است. روزي که امام حسين به سوي کربلا حرکت کرد بسياري از آنان که مدعي دينداري بودند ايشان را همراهي نکرده و بهانه آوردند که اين کار خطرناک است و ما نمي توانيم خودمان را به خطر بيندازيم، حتي برخي تا نيمه راه آمدند و شب عاشورا از ياري امام منصرف شدند و ميدان را ترک کردند. اين ها کساني بودندکه به فرموده امام حسين به رستگاري نمي رسند.

بررسي تحليلي انگيزه هاي قيام امام حسين (ع) از بُعد كلامي شيعه (4)

نويسنده:دكتر محمد جواد نجفي*
حميد رهبر**

4. نظريه اصلاح
 

از منظر «نظريه اصلاح»، امتناع از بيعت و حتي حرکت به سوي كوفه، اقدامي اصلاحي است. در اين اقدام، مقصود آن بود كه تفكر سياسي مردم و حاكمان و نيز رفتار سياسي مردم مسلمان به موازات اصول اسلامي سامان يابد و اصلاح شود؛ امام خلافت بني اميه اقدام اصلاحي را برنتافت و با سوءتدبير چنان كرد كه سرانجام فاجعه اي خونين بر جاي ماند.
حركت اصلاحي، ماهيت تبليغي دارد نه تعبدي يا انقلابي. منظور از تعبدِ اشاره شده، تعبد به حركت و جنبش است كه نتيجه ي آن شهادت است و الا تمام حركت ها و گفتار امام، تعبد محض است. در حركت اصلاحي نه براندازي خلافت هدف است و نه دفاع از كيان و موجوديت امامت، بلكه امام (عليه السلام) بنا به وظيفه ي الهي خود، افزون بر افاضات كلامي، به حركتي عملي براي اصلاح اعمال مخرب ـ كه اصول هدفمندي نبوي و اسلامي را تحت الشعاع خود قرار مي داد ـ دست زد.
انحراف در خلافت تا حدي كه اساس اسلام را از اصول اوليه تهديد نكند، قابل تحمل است؛ اما اگر اساس اسلام در معرض نابودي باشد، بر امام (عليه السلام) به عنوان زعيم منصوب الهي است كه با صداي بلند و با پافشاري جانانه برخيزد و اصول راستين اسلامي را فرياد زند. اين معني در سخنان امام حسين (عليه السلام) نيز قابل استناد است: «انما خرجت لطلب الاصلاح في امه جدي و اُريد ان امر بالمعروف و أنهي عن المنكر...».

بررسي تحليلي انگيزه هاي قيام امام حسين (ع) از بُعد كلامي شيعه (3

نويسنده:دكتر محمد جواد نجفي*
حميد رهبر**

3. نظريه دفاع
 

بر اساس نظريه ي دفاع، امام حسين (عليه السلام) در همه حال از مدينه تا كربلا، موضوع دفاعي داشت. پاسخ به آراي عمومي مردم كوفه نيز تدبيري دفاعي بود براي رفع خطرهاي احتمالي آينده و كسب موقعيت ايمن تر؛ يعني علم رغم دعوت مردم كوفه براي پذيرش خلافت، حركت امام (عليه السلام) به قصد پذيرش آن نبود، بلكه تصميمي كه خلافت موجود بر حذف امام (عليه السلام) از عرصه ي زعامت ديني مسلمانان داشت، ايجاب مي كند امام حسين (عليه السلام) به قصد ماندگاري و حفاظت از حوزه رهبري ديني مردم، تصميم به كوچ بگيرد و با اين سياست، از كيان امامت محافظت و پاسداري كند؛ از اين رو حتي پس از به دست گرفتن امارت كوفه توسط نماينده اش نيز دست به هجمه عليه مركز خلافت نمي زند و هدف او فقط صيانت از موجوديت امامت و و ماندگاري و تثبيت موقعيت زعامت ديني مسلمانان بود.

فلسفه ی وجود جهاد

در راستای دعوت به حق است که در اسلام برای جنگ به مفهوم تعریف شده اش اصالتی وجود ندارد، و به طور کلی فلسفه ی وجود جهاد در اسلام با دفاع از حقوق انسان ها و هدایت و تقویت آنان آمیخته است، تا جایی که حتی کسانی که از روی ناآگاهی در برابر اسلام به نبرد برمی خیزند، امید هدایت را نباید از آنها دریغ داشت.

همچنان که علی(ع) در جنگ صفین در برابر معترضین به تأخیر جنگ فرمودند:« فو الله ما دفعت الحرب یوماً الا و ان اطمع ان تلحق بی طائفه فتهتدی بی و تعشو الی ضوئی و ذلک احب الی من ان اقتلها علی ضلالها» (دشتی؛ 1379، 106)؛

به خدا سوگند روزی جنگ را به تأخیر نیانداختیم مگر آن که امیدوار بودم عده ای از آنها به من پیوسته، هدایت شوند و در لابه لای تاریکی پرتوی از نور مرا ببینند و راه حق را بیابند و این برای من از کشتن آنها در حال گمراهی شان بهتر است.

به تعبیر شهید مطهری(ع)، «قرآن اساساً جهاد را که تشریع کرده است نه به عنوان تهاجم و تغلب و تسلط است، بلکه به عنوان مبارزه با تهاجم است»

(مطهری، 1370، 21).

چکیده

دینی که با برخورداری از اصول و مبانی و اهداف عالی و دفاع از کرامت انسانی داعیه ی جهانی بودن خود از طریق نشستن بر دل ها و خاضع نمودن عقل ها را دارد؛ و در پی آن است تا افقی تازه و نو را فراروی بشریت باز کند، تا همگان را به سعادت و کمال انسانی برساند؛

بدیهی است مؤلفه هایی را برای مانایی و ماندگاری آن در نظر گرفته تا آن را از گردباد حوادث و آسیب های زمانه حفظ نماید.

این مقاله نگاهی است گذرا و درآمدی بر «مولفه های معنایی دین در نهضت عاشورا»، که در سه بخش به تحلیل و تبیین این موضوع خواهد پرداخت.
فرض ما در این نوشتار بر این است که نهضت عاشورا با داشتن این سه مؤلفه که عبارتند از:

جهاد، شهادت و پیام، رمز و راز جاودانگی دین را با خود به همراه دارد.
جهاد در بینش دینی، برای دفاع از کرامت انسان واجب گردیده است. از این رو، بر اصولی استوار گشته که همه ی آن اصول بر مدار حق و حقیقت و عدالت می چرخد و با این میزان ارزیابی می شود.

همچنان که شهادت در اسلام، گزینش مرگ سرخ همراه با شناخت و آگاهی، و بر مبنای آزادی و اختیار در مبارزه علیه موانع تکامل و هدایت انسان هاست، که مجاهد با منطق و شعور و بیداری، آن را برمی گزیند.

پیامی که جهاد و شهادت به دیگر عصرها و نسل ها منتقل می شود، درس صیرت، مقاومت و آزادمردی است.

روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجری دومین فرزند برومند حضرت علی و فاطمه زهرا - که درود خدا بر ایشان باد - در خانه ی وحی و ولایت، چشم به جهان گشود.

چون خبر ولادتش به پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله رسید، به خانه ی حضرت علی و فاطمه علیهماالسلام آمد و به اسماء فرمود تا کودک را بیاورد. اسماء او را در پارچه یی سپید پیچید و خدمت رسول اکرم صلی الله علیه و آله برد. آن گرامی به گوش راست او اذان و به گوش چپ او اقامه گفتند (1)

روزهای اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحی الهی،جبرئیل فرود آمد و گفت:

سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون، «شبیر» (2)  که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. (3) چون علی علیه السلام برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است، جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستی.

و به این ترتیب نام پر عظمت «حسین » از جانب پروردگار، برای دومین فرزند فاطمه سلام الله علیها انتخاب شد.

روز هفتم ولادتش، فاطمه ی زهراء که سلام خداوند بر او باد، گوسفندی را برای فرزندش به عنوان عقیقه کشت، و سر آن حضرت را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد. (4)

از جمله نشانه های تربت امام حسین علیه السلام و فرق تربت امام حسین علیه السلام با بقیه خاک ها این است که بوی خوش عجیبی دارد. و حتی بعضی از بزرگان می فرمایند که از چند متری بوی خوش آن به مشام می رسد. حتی آنچه در کتب معتبر تاریخی نقل شده است قضیه معروف تخریب قبر امام حسین علیه السلام در چند مرحله است از جمله زمان متوکل عباسی ملعون که قبر آن حضرت را شخم زد و آب بر آن گرفت و قصد محو کردن قبر امام را داشت که بعدها عده ای آمدند قبر را پیدا کنند، از خاک ها برمی داشتند و می بوئیدند تا به قبر مطهر رسیدند که نقل می کنند بوی خوش عجیبی از آن به مشام می رسید و معلوم شد که آنجا قبر مطهر امام حسین علیه السلام است. انسان عاشق اینگونه تربت معشوق خودش را می جوید چون تربت معشوقش بوی عشق می دهد.

میلاد امام حسین علیه السلام دوباره آمد و ایران ما بوی حسین علیه السلام گرفت. او سرمایه مملکت ماست. او روح حماسه را دل های ما زنده می کند. کشوری که در آن ابا عبدالله و کربلا و شهادت حضور و ظهور دارد؛ مردم آن مردم حماسه اند؛ زیرا آن ها معتقدند که انسانی که شهید می شود تازه زنده می شود. چنین انسانی هرگز در هیچ کاری کم نمی آورد. چون او عاشق است.

بوی گل های بهشتی ز فضا می آید

مظهر پنج تن آل عبا می آید

ریشه های تاریخی نهضت كربلا

برای بررسی و بدست آوردن ریشه های تاریخی قیام امام حسین(علیه السلام) ناچارباید تاریخ نهضت پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) را بررسی كرد و علل و عوامل تشكیل حزب نفاق و منافقین را تعقیب و جستجو نمود كه بحث مفصل و نسبتاً طولانی را طلب می كند

استسلام امویان و اخفای كفر تا فرصتی مناسب

برای بررسی و بدست آوردن ریشه های تاریخی قیام امام حسین(علیه السلام) ناچارباید تاریخ نهضت پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) را بررسی كرد و علل و عوامل تشكیل حزب نفاق و منافقین را تعقیب و جستجو نمود كه بحث مفصل و نسبتاً طولانی را طلب می كند لیكن آنچه كه می توان به اختصار بیان كرد این است:

امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) دربارهٴ امویان می فرماید: «ما أسلَمُوا ولكن اسْتَسلمُوا وأسَرّوا الكفرَ فلمّا وجدوا أعواناً علیهِ أظْهَروه»[2]؛ اینها مسلم نشدند بلكه مستسلم شدند، اسلام را ظاهر كرده و كفر را درون خود نگاه داشتند. منتظر فرصت هستند تا یار و یاوری پیدا كنند و آن كفر درونی خود را آشكار نمایند. در نامهٴ دیگری به معاویه نوشت: «ما أسْلَم مُسْلِمكمْ إلاّ كُرهاً وبعد أن كان أنفُ الاسْلام كلّه لرسول الله(صلی الله علیه و آله و سلم) حزباً [حرباً[»[3]؛ كسی از شما اسلام نیاورد مگر آن كه مجبور شد و دید كه سران و بزرگان عرب در حزب رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد شده اند. در حقیقت چون تنها ماندند، ایمان آوردند.

فلسفهٴ زيارت و عزاداری

سرّ اين كه سفارش كرده اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل بيت(عليهم السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم.

سرّ اين كه سفارش كرده اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل بيت(عليهم السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم. نام و ياد آنها رخت بربسته و قبرشان نيز زباله داني بيش نيست، الآن سخن از فكر و راه يزيد و يزيديان عصر است[2]. زن فرعون وقتي كه به درگاه الهي دعا كرد، نگفت خدايا مرا فقط از فرعون نجات بده بلكه گفت: ﴿ربّ ابْنِ لي عنْدك بيتاً في الجَنّة ونجّني من فرْعوْن وعمله ونجّني من القوْم الظالمين﴾[3] يعني مرا از فرعون و فرعونيان، كه طرفداران سنّت سيّئه و رفتار ناپسند او هستند، نجات بده. تفكرّ براي هميشه باقي مي ماند هر چند كه اسم و عنوانش تغيير پيدا كند.

تحلیل نهضت جهانی عاشورا

آيت الله العظمی جوادی آملی بیان داشتند: لازم است در آستانه عاشورای سالار شهيدان حسين‌بن‌علي‌بن‌ابي‌طالب(ع) يک تحليل کوتاهی از نهضت جهانی آن حضرت داشته باشيم.

پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آيت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق که در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی و در محل نمازخانه بنياد بين المللی علوم وحيانی اسراء برگزار شد، با تسليت ايام عزای سيد و سالار شهيدان اباعبدالله الحسين(ع) بیان داشتند: لازم است در آستانه عاشورای سالار شهيدان حسين‌بن‌علي‌بن‌ابي‌طالب(ع) يک تحليل کوتاهی از نهضت جهانی آن حضرت داشته باشيم.

ایشان سپس در تحلیل نهضت امام حسین (ع)، با بیان اینکه جريان نهضت کربلا مثل خود اسلام با دو اصل کليت و دوام همراه است، اظهار داشتند: عنصر اول در این نهضت، اين است که تولّی آن حضرت و تبرّی از دشمنان آن حضرت مثل خود اسلام با دو اصل همراه است: يکی کليّت، يکی دوام؛ يکی همگانی و يکی هميشگي؛ يعنی همان‌طوریکه اسلام با اين دو اصل نازل شده است که جهان‌شمول است لجميع الناس فیجميع العصر است، برای همه مردم الی يوم القيامه هست تولّی و تبرّی نسبت به جريان کربلا هم اين چنين است.  

عرفان در عاشورا

محبت عبارت است از تمایل پیدا كردن و راغب بودن به چیزی كه موجب لذت و راحتی انسان می گردد، كه زاییدهٴ معرفت و ناشی از ادراك آن چیز است. از این رو كشش و تمایلی كه در عالم جمادات وجود دارد مثل آهن و آهن ربا، جاذبهٴ زمین و... چون ظاهراً ناشی از معرفت و ادراك نیست؛ محبت نامیده نمی شود.

کربلا عصاره یک عمر عشق و ارادت به خدا

محبت عبارت است از تمایل پیدا كردن و راغب بودن به چیزی كه موجب لذت و راحتی انسان می گردد، كه زاییدهٴ معرفت و ناشی از ادراك آن چیز است. از این رو كشش و تمایلی كه در عالم جمادات وجود دارد مثل آهن و آهن ربا، جاذبهٴ زمین و... چون ظاهراً ناشی از معرفت و ادراك نیست؛ محبت نامیده نمی شود. و نیز هر چه معرفت بیشتر باشد، محبت افزونتر می شود چنان كه هر چه كمال و موجبات لذت در محبوب بیشتر شود، محبت پررنگ تر می گردد: ﴿والّذین ءامنوا أشدّ حبّاً لله﴾[2].

افشاگريهای پيام آوران کربلا

امام سجاد(عليه السلام) شركت مستقيم در صحنهٴ نبرد و درگيري روز عاشورا نداشت؛ چون قضا و قدر الهي اين بود كه او شهيد نشود و پدر هشت امام بعد از خود باشد تا خط امامت امت و هدايت جامعه ادامه يابد، امّا روح حماسي آن حضرت او را آرام نمي گذاشت.

حماسه امام سجاد (عليه السلام) در کوفه

امام سجاد(عليه السلام) شركت مستقيم در صحنهٴ نبرد و درگيري روز عاشورا نداشت؛ چون قضا و قدر الهي اين بود كه او شهيد نشود و پدر هشت امام بعد از خود باشد تا خط امامت امت و هدايت جامعه ادامه يابد، امّا روح حماسي آن حضرت او را آرام نمي گذاشت. از اين رو هر جا كه مصلحت اقتضا مي كرد و زمينه اي پيش مي آمد به افشاگري و استيضاح هيئت حاكمه و دربار ستمكار اموي مي پرداخت.

مثلا با آن كه آن حضرت(عليه السلام) فاصلهٴ كربلا تا شام را با سكوت گذراند و فقط به ياد حق مترنّم بود و با كسي جز اهل بيت(عليهم السلام) حرف نمي زد، و با آن كه او را دركوفه زنداني كرده بودند[2] و با آهن گران و سخت، دست و پاي مبارك او را بسته و بر شتر برهنه سوارش كرده بودند و از رگهاي بدن او خون جاري بود،هنگامي كه شروع به سخن كرد فرمود: اي امّت نابكار، باران بر محلّ و زمين شما نبارد/اي امتي كه حرمت جدّ ما را دربارهٴ ما نگه نداشتيد. اگر در روز قيامت در مقابل جدّ ما قرار گيريد/چه خواهيد گفت؟ ما را سوار بر شترهاي برهنه، در شهرها مي گردانيد/گويا ما نبوديم كه پايه هاي دين را در ميان شما محكم نموديم.

تاکیدبر قرائت زیارت عاشورا

سرّ اين كه سفارش كرده ‏اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل‏ بيت(عليهم ‏السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم ‏اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم.

پایگاه اطلاع رسانی اسراء: سرّ اين كه سفارش كرده ‏اند هر روز زيارت عاشورا بخوانيد و نسبت به اهل‏ بيت(عليهم ‏السلام) تولّي داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستيد و از دشمنانشان تبرّي بجوييد، براي آن است كه طرز فكر معاندان ايشان منفور شود وگرنه هم ‏اكنون سخن از معاويه و يزيد نيست تا آنها را لعنت كنيم. نام و ياد آنها رخت ‏بربسته و قبرشان نيز زباله ‏داني بيش نيست، الآن سخن از فكر و راه يزيد و يزيديان عصر است[1]. زن فرعون وقتي كه به درگاه الهي دعا كرد، نگفت خدايا مرا فقط از فرعون نجات بده بلكه گفت: ﴿ربّ ابْنِ لي عنْدك بيتاً في الجَنّة ونجّني من فرْعوْن وعمله ونجّني من القوْم الظالمين﴾[2] يعني مرا از فرعون و فرعونيان، كه طرفداران سنّت سيّئه و رفتار ناپسند او هستند، نجات بده. تفكرّ براي هميشه باقي مي‏ ماند هر چند كه اسم و عنوانش تغيير پيدا كند.

2. نظريه انقلاب
 

در نظريه انقلاب براندازي خلافت اموي، مورد تأكيد است و در رأس هدف هاي امام حسين (عليه السلام) قرار مي گيرد. در اين باره شريف مرتضي براي «علم امام» جايگاه درخور توجه قائل نمي شود يا دست کم «علم امام» را در اين مورد دخيل نمي داند (سردرودي، 1381، ص179)؛ البته آن حضرت بي ترديد در پيگيري اين هدف، تنها به ايفاي رسالت الهي نظر داشت (المرتضي، 1339، ص 175-177).
نظريه فوق همچنين اين حركت را انقلابي معرفي مي كند كه با هدف براندازي خلافت اموي سازمان دهي شده است. در اين قيام انقلابي، در كنار براندازي، پايه ريزي حكومت علوي نيز مورد نظر بوده است. گويي امام وظيفه اي الهي بر عهده داشت كه به حاكميت بني اميه خاتمه داده، خود حاكميت مسلمانان را بر عهده گيرد و بدين وسيله به مأموريت خود عمل نمايد.

چكيده
 

در اين اثر، به طور خلاصه چهار نظريه ي تحليلي (تعبد، انقلاب، دفاع، اصلاح) درباره قيام عاشورا ارائه ميشود و از پرداختن به جزئيات واقعه پرهيز مي شود.
در تحليل كليت حركت آن امام، موضوعاتي چون امكان پيدايي، زمينه هاي اجتماعي و فرهنگي به طور عام، عقلانيت پنهان در واقعه كربلا مورد بررسي قرار مي گيرد.
اهميت بحث حاضر در اين است كه از يك جهت با توجه به گستردگي اي كه در مباحث كلامي و اعتقادي حال حاضر پديد آمده، به واقعه عاشورا نيز از جنبه استدلالي توجه نموده است و از سوي ديگر، از ميان انگيزه هاي مختلفي كه در آثار پيشروان و متأخرين وجود داشته، مهم ترين آنها استخراج شده، طبق شيوه كلامي، مورد بررسي قرار مي گيرد.
كليد واژه ها: عاشورا، امام حسين (عليه السلام)، قيام، علم امام، تعبد، انقلاب، دفاع، اصلاح.

عاشورا به غير از درس، يک صحنه ي عبرت است. بايد انسان در اين صحنه نگاه کند تا عبرت بگيرد. يعني چه عبرت بگيرد؟ يعني خود را با آن وضعيّت مقايسه کند، بفهمد در چه حال و وضعيّتي است. چه چيزي او را تهديد مي کند و چه چيزي براي او لازم است. اين را عبرت مي گويند. يعني شما از جاده اي عبور کرديد، يک اتومبيلي را ديديد که واژگون شده يا تصادف کرده و آسيب ديده است، مچاله شده و سرنشينانش نابود شده اند. مي ايستيد و نگاه مي کنيد، براي اين که عبرت بگيريد. معلوم بشود که چه جور سرعت و حرکتي، چه جور رانندگي اي به اين وضعيّت منتهي مي شود. اين هم نوع ديگري درس است. امّا درس از راه عبرت گيري، اين جهت را يک قدري بررسي کنيم.

من، يک وقتي درباره ي عبرتهاي ماجراي امام حسين عليه السلام صحبتهايي کردم و گفتم که ما از اين حادثه، غير از درسهايي که مي آموزيم؛ عبرتهايي نيز مي گيريم. «درسها» به ما مي گويند که چه بايد بکنيم؛ ولي «عبرتها» به ما مي گويند که چه حادثه يي اتفاق افتاده و چه واقعه يي ممکن است اتفاق بيافتد.
عبرت ماجراي امام حسين عليه السلام، اين است که انسان فکر کند تاريخ و جامعه ي اسلامي، آن هم جامعه يي که در رأس آن، شخصي مثل پيامبر خدا- نه يک بشر معمولي - قرار دارد و اين پيامبر، ده سال با آن قدرت فوق تصوّر بشري و با اتصال به اقيانوس لا يزال وحي الهي و با حکمت بي انتها و بي مثالي که از آن برخوردار بود؛ در جامعه حکومت کرده است و بعد باز در فاصله يي، حکومت عليّ بن ابي طالب بر همين جامعه جريان داشته است و مدينه و کوفه، به نوبت پايگاه اين حکومت عظيم قرار گرفته اند؛ آن وقت چه حادثه يي اتفاق افتاده و چه ميکروبي وارد کالبد اين جامعه شده است که بعد از گذشت نيم قرن از وفات پيامبر صلي الله عليه واله و سلم و بيست سال از شهادت اميرالمؤمنين عليه السلام، در همين جامعه و بين همين مردم، کسي مثل حسين بن علي عليه السلام را به آن وضع به شهادت برسانند؟
چه اتّفاقي افتاد و چه طور چنين واقعه يي ممکن است رخ دهد؟آن هم نه يک پسر بي نام و نشان؛ بلکه کودکي که پيامبر اکرم صلي الله عليه واله و سلم او را در آغوش خود مي گرفت، با او روي منبر مي رفت و براي مردم صحبت مي کرد

هدف حسين(ع)

نويسنده:رضيه برجيان
اين سئوال سال هاست که مد شده است: «امام حسين (ع) چرا عليه يزيد قيام کردند در حالي که مي دانستند شهيد مي شوند!»
با توجه به اين که همان وقتي که امام حسين (ع) مي خواستند از مکه راه بيفتند هم اين سئوال مطرح شده بود. چون آن قدر پيامبر (ص) براي امام حسين (ع) اقامه عزا کرده بودند که همه کل ماجرا را از حفظ بودند. مي فرمايند من مي خواهم امر به معروف و نهي از منکر کنم و الان هم منکري بالاتر از يزيد نمي شناسم. يزيد بالاترين منکر است، چون شراب مي خورد ونماز نمي خواند.مسلماً خيلي هاي ديگر هم هستند که نماز نمي خوانند و شراب مي نوشند، اما يزيد از ميان آن همه انتخاب مي شود و علتش را هم همه از حفظيم.
ولايت طاغوت مردم را از نور علم به سمت ظلمت جهل مي برد؛ چون تنها به وسيله جهل مردم است که مي تواند به مقاصدش دست يابد.