تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
پیـــام های آسمــانی
جزء بیست و چهارم
(برگرفته از تفسیر نور)
1. أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِى لَكُنتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ
يا آن كه (از شدّت اندوه) بگويد: «اگر خداوند هدايتم
كرده بود، از پرهيزكاران بودم».
انسان براى نجات و رستگارى به هدايت الهى نياز دارد.
«أَنَّ اللَّهَ هَدانِي لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِينَ»
(زمر، 57)
2. بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَ كُن مِّنَ الشَّاكِرِينَ
بلكه تنها خدا را پرستش كن و از سپاس گزاران باش.
بهترين راه تشكّر از خداوند عبادت است.
«فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ»
(زمر، 66)
3. وَ قَالُواْ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ
مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ
«سپاس خداوندى را كه به وعده اى كه به ما داد وفا كرد و زمين را ميراث ما
قرار داد.تا از بهشت هر جاى را كه بخواهيم برمى گزينيم.»
پس چه نيكوست پاداش اهل عمل.
گفتن «الحمد للَّه» پس از دريافت نعمت، شيوه ى بهشتيان است.
«قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ»
(زمر، 74)
4. مَا يُجَادِلُ فِى ءَايَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُواْ فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فىِ الْبِلَادِ
جز كسانى كه كفر ورزيدند كسى در آيات خداوند جدال و ستيزه
نمى كند پس تحرّك آنان در شهرها تو را نفريبد.
توقع نداشته باشيد كه سخن حقّ شما را همه بپذيرند.
«يُجادِلُ فِي آياتِ اللَّهِ»
(غافر، 4)
5. فَادْعُواْ اللَّهَ مخُلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
پس خدا را بخوانيد در حالى كه دين خود را براى او پيراسته كرده ايد،
هر چند كافران را ناخوش آيد.
تنها خداوند شايسته دعا و نيايش است.
«فَادْعُوا اللَّهَ»
(غافر، 14)
|