همانطور که می دانید جهان هستی بسیار بسیار بزرگ است،تخمین زده می شود که در جهان رقمی حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلیارد کهکشان وجود داشته باشد،که هر کدام از این کهکشان ها نیز ۳۰۰ میلیارد ستاره و تعدادی سیاراه که به دور آنها می چرخند را دارند،کل ارقامی که ذکر شد تنها ۴ درصد جهان ما را شامل می شود،و ۹۶ درصد بقیه ماده تاریک و انرژی تاریک است که در قرآن نیز این مساله مطرح شده است.نکته جالب تر این است که فرضیه هایی وجود دارد که جهان ما یکی از بی نهایت جهان های موازی است که به صورت حباب در فضا شناورند.

دور ترین نوری که دانشمندان مشاهده کرده اند در فاصله بیش از ۱۳ میلیارد سال نوری ما قرار دارد،حال تخمین زده شده است که برای طی کردن یک سال نوری با بیشترین سرعتی که بشر به آن دست یافته است بدون وفقه ۹۵ هزار سال زمان نیاز است،حال برای اینکه بشر به دور ترین نقطه جهان برسد باید این رقم را ضرب در ۱۳ میلیارد سال کرد!

هرچند در دوران نزول قرآن علم ستاره شناسی رواج داشته است،ولی اصلا توسعه یافته نبوده است و حداکثر می توانستند کهکشان آندرومرا را مشاهده کنند و هیچ اطلاع دقیقی از فواصل نجومی در دست نبود،حال نظر قرآن درباره بزرگی آسمان ها را ببینیم:

چه کسی پروردگار آسمانهای هفتگانه و پروردگار عرش عظیم است. (المومنون۸۶)

خداوندی که معبودی جز او نیست، و پروردگار و صاحب عرش ‍ عظیم است. (المنل۲۶)

اگر آنها رویبگردانند بگو خداوند مرا کفایت می‏کند هیچ معبودی جز او نیست، بر او توکل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است. (التوبه۱۲۹)

و آسمان را او کاخی رفیع گردانید و میزان را در عالم وضع فرمود. (الرحمن۷)

------------

*یکی از معانی عرش علاوه بر تخت پادشاهی سقف و آسمان است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: