عمده حرف اين است كه فرق است مابين قواى مسلح ايران با قواى مسلح عراق. فرق است مابين فرماندهان قواى مسلح ايران با فرماندهان قواى مسلح عراق و آن اين است كه اين ها به اسلام فكر مى كنند و روى قواعد اسلام مى خواهند عمل بكنند و لهذا به شهرهايى كه دفاع ندارند، به مردم بازار و به مردم و فقراى جاهاى ديگر كارى ندارند و فقط اگر چنانچه الزام پيدا كردند كه يك مثلآً توپى بيندازند، يك بمبى بيندازند، به همان مراكزى كه مراكز قدرت شيطانى است، اين ها هجوم مى كنند. لكن فرماندهان عراق از خدا بى خبرند. اعتقادى به اين مسايل ندارند و لهذا توى شهرها مى اندازند بمب هايشان را. در خرمشهر، در اهواز، در اين جاها. شهرها را هدف قرار مى دهند. ما دستمان بسته است از اين جهت كه نمى خواهيم مردم عادى و مردم بيگناه تلف بشوند و آن ها دستشان باز است از باب اين كه اعتقاد به آن چيزهايى كه در اسلام مطرح است، آن چيزهايى كه انسان «بما انه» انسان مى فهمد آن چيزهايى كه شرف انسان اقتضا مى كند آن ها اين مسايل پيش شان مطرح نيست... لكن اينطور نيست كه مملكت ايران نتواند اين ها را از بين ببرد. لكن مى خواهد قدم قدم پيش برود كه مبادا بيگناه ها خداى ناخواسته زير پا بروند. پس مابايد روى قواعد اسلامى عمل بكنيم. قدم به قدم پيش رفتيم، تكه تكه جلو رفتيم و آن ها خيال كردند قدرتى در كار نيست. حالا فهميدند آن ها كه نه قدرت هست، لكن قدرتمندان اين جا روى يك قواعد عمل مى كنند و قدرتمندان اشرار روى يك قواعد ديگر عمل مى كنند و لهذا آن ها مراكز جمعيت را، هرجا پرجمعيت است، آن ها به توپ مى بندند. اين ها مى خواهند همان هدف هايى كه مربوط به قواى مسلحه آن هاست نابود بكنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: