3- سخن استوار

"یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلًا سَدِیداً"

(احزاب 70)

در نکته ی قرآنی ابتدای بحث، پیوند تقوا را با قول سدید
یادآور شدیم. اما قول سدید یعنی چه؟

قول" سدید" از ماده" سد" به معنى" محكم و استوار"
و خلل ناپذیر و موافق حق و واقع است،
سخنى است كه همچون یك سد محكم جلو امواج فساد
و باطل را مى گیرد، و اگر بعضى از مفسران
آن را به معنى "صواب" و بعضى به معنى "خالص بودن
از كذب و لغو" یا" هماهنگ بودن ظاهر و باطن"
و یا "صلاح و رشاد" و مانند آن تفسیر كرده اند همه
به معنى جامع فوق بر مى گردد.

(تفسیر نمونه، ج 17، ص447)

پس مطابق این معیار قرآنی، سخن باید راست باشد،
بیهوده و لغو و باطل نباشد و فتنه و دشمنی برنیانگیزد.

شمولِ این واژه و معیار قرآنی برای آداب سخن گفتن،
همه ی گناهانِ زبانی را از دایره بیرون می کند.

یعنی قول سدید، سخنی است که شائبه ی هیچ یک از گناهان
زبانی در آن نباشد. و شاید به همین دلیل باشد که در آیه ی
بعد، دستاورد بزرگی را برای صاحبان قول
سدید بیان می نماید.

" یُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمالَكُمْ وَ یَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوْزاً عَظِیماً"

(احزاب71)

" اصلاح اعمال" و "مغفرت ذنوب" را نتیجه قول سدید دانسته، و فرموده:
قول سدید بگویید، تا اعمالتان صالح گردد، و گناهانتان آمرزیده شود،
و این بدان جهت است كه وقتى نفس آدمى عادت كرد به راستى،
و به قول سدید، و به هیچ وجه آن را ترك نكرد، دیگر دروغ از
او سر نمى زند، و سخن لغو، و یا سخنى كه
فساد از آن برخیزد از او شنیده نمى شود،
و وقتى این صفت در نفس رسوخ یافت،
بالطبع از فحشاء و منكر، و سخن لغو دور گشته،
در چنین وقتى اعمال انسان صالح مى شود، و بالطبع از
عمرى كه در گناهان مهلك صرف كرده، دریغ مى خورد،
و از كرده ها پشیمان مى گردد، و همین پشیمانى توبه است.

و وقتى توبه كرد، و خدا هم در مابقى عمر از ارتكاب گناهان مهلك
محافظتش فرمود،دیگر گناهان كوچك خیلى خطرى نیست، چون
خود خدا وعده داده كه اگر از گناهان كبیره اجتناب
كنید، ما صغیره هایتان را مى آمرزیم،

" إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَیِّئاتِكُمْ"

(نساء31)

و در نتیجه ملازمت قول سدید انسان را به سوى صلاح اعمال
كشانیده،و به اذن خدا به آمرزش گناهان منتهى مى شود.

(ترجمه تفسیر المیزان، ج 16، ص: 523)

سخنِ پایانی:


برای تمرین تقوای زبان، باید هم سخنِ خوب
گفت و هم خوب سخن گفت.

این یک درس قرآنی است
و این روزهای گرم روزه داری،
بهار قرآن، این روزها یک فرصت طلایی است
تا با دهانِ روزه، زبان هایمان را و حرف هایمان
را به روزه داری و تقوا تمرین دهیم.





فاطمه حسینی مجرد/کارشناس ارشد فلسفه و کلام اسلامی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: