امام عسكری (ع) . وظیفه ی ما: 1- معرفت، 2- مودت 3- اطاعت بیش از این ما وظیفه ای نداریم. متأسفانه گاهی آدم نگاه می كند، یك كلماتی را از بعضی ها می شنود، كه روی آن هم اصرار دارند. غیر از این سه جمله اگر جمله ی دیگری باشد خلاف است. ما اذان كه می خواهیم بگوییم، مثلاً باید بگوییم: «اللَّهُ أَكْبَر» ! حالا بگوییم: «اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِیرا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِیراً» این حرف ها، حرف های درستی است. اما به ما نگفتند اینها را در اذان بگویید. یا باید قبل از اذان بگوییم، یا بعد از اذان! در اذان همان را كه گفتند بگویید. می خواهیم قرآن سر بگیریم، گفتند: بگویید «بالحسین» . ده مرتبه «بالحسین، بالحسین، بالحسین» ! آنوقت ما وسطش روضه هم می خوانیم. این قرآن سنگین است، هی خوابش می گیرد و هی قرآن از دستش پایین می افتد. مردم زجر كش می شوند. و حال آنكه نه واجب است و نه مستحب. شما عزای امام حسین را اقامه كن، عزاداری كن، یا قبل از قرآن سر گرفتن، یا بعد از، اینها را در هم ادغام نكنید. لا به لای اذان چیزی نگویید. همان كه گفتند بگویید. من این را چند بار گفتم، ولی مثل اینكه باید صد بار گفت تا این قصه فرهنگ شود و جا بیافتد.