در رساله ايت الله صادقي تهراني،در خصوص موسيقي و آواز چنين آمده است:

"
- آواز و موسيقى و رقص و لهو. 

مسأله ی 930- رقص، موسيقى، آواز و ... در صورتى كه- با احتمالى عقلانى- مستلزم حرام باشد و يا انسان را در انجام واجب و يا ترك حرام سست كند، لهو و حرام است، و تشخيص آن با عرف سالم ايمانى است. 

مسأله ی 931- رقص مرد براى زن نامحرم و بالعكس مطلقاً حرام است.

مسأله ی 932- «لَهْو» داراى دو بعد است، كه باز داشتن از واجبات زندگى، و بازداشتن از واجبات عبادتى، كه هر دو در بازدارى و لاابالى كردن انسان در انجام وظايف الهى همآهنگ اند، خصوصاً مجالس عيش و عشرت و طرب كه توأم با رقص و ساز و آواز است، و بالاخص كه با شركت زنان در ميان مردان باشد، اين گونه مجالس قدر مسلم لهو و حرامِ چند بعدى است.