سوال۱: آیا روز زیارتی خاصّ امام رضا علیه السلام صحت دارد؟
جواب: روز هایی را معرفی کرده اند که مردم بروند. در روزهای دیگر می گویند: «کار داریم و نمی توانیم». سالی دو بار گفته اند و بقیه ی آن را هم گفته اند: «بیایید». اگر انسان این دو روز را به زیارت برود، وقت کم می شود؟! (از کار و زندگی می ماند؟!)
سوال۲: مشهد رفتیم فقط زیارت حضرت رضا علیه السلام برویم یا قدمگاه هم برویم؟
جواب: قدمگاه هم مال حضرت علیه السلام است دیگر؛ آنجا حضرت علیه السلام پایشان را گذاشته اند. جای پایی را مثل جای ابراهیم خلیل علیه السلام در مکّه کَنده اند که قدم حضرت رضا علیه السلام هم آنجا بوده است؛ لذا از قدم واقعی خیلی بزرگ تر است؛ اینجا علامت است که حضرت علیه السلام پایشان را گذاشته اند.
سوال۳: اینکه فرموده اید: «حداقل سالی یک بار به مشهد بروید»، آیا هرچند انسان پول قرض کند، باید برود؟
جواب: باید ندارد؛ امّا سالی یک بار باید رفت. اگر پول نداری، برو دعا کن، ان شاءالله خدا گشایش می دهد.
سوال۴: آیا زیارت امام رضا علیه السلام وقت بخصوصی دارد؟
جواب: نه؛ ولی ایشان مهمان ماست؛ باید زیاد مشرّف شد.
سوال۵: دلیل اینکه مأمون حضرت رضا علیه السلام و عمویش محمد بن جعفر را از مدینه به خراسان آورد، چه بود؟
جواب: در زمان مأمون قیام کردند و قیامشان هم پیروز شد. مکه را گرفتند. مدینه را گرفتند. یمن را گرفتند و به عراق آمدند و بصره را گرفتند. خیلی وسیع بود. مأمون دید که نمی تواند از مرو تا حجاز لشگرکشی کند و مسافت خیلی زیاد است. لشکریان آب می خواهند؛ حیواناتشان علف می خواهند. او فکر می کرد که مرکزیت نهضت و قیام، شخص حضرت رضا علیه السلام است. با خودش گفت: «اگر او را به مرو بیاورم و ولایت عهدی را به زور به او بدهم و سادات باور کنند که وقتی من مُردم، خلافت به آن ها منتقل می شود، دیگر قیام نمی کنند» و خوب فکری هم کرد؛ لذا حضرت علیه السلام را با جلال و جبروت دعوت کرد و سفارش کرد که «ایشان را هر جور میل داشتند، حرکت دهید». گاهی ایشان ده روز در یک شهر می ماند و روزه می گرفت. این جور می آمد. خیلی تند نمی آمد که به آنجا برسد. تا اینکه رسید و پله ی اول تحقق پیدا کرد. ایشان از مدینه منتقل شد و نزد خود مأمون آمد و مأمون در کنار منزلش به ایشان جا داد. دختری هم داشت که به ایشان داد.
حالا نوبت پله ی دوم بود که ولایت عهدی را قبول کند. او پیشنهاد کرد، ولی ایشان قبول نکرد. اگر این دومی نمی شد، کار مأمون درست نمی شد؛ لذا متوسل به زور شد و گفت: «یا باید قبول کنی یا کشتن در کار است». ایشان فرمود: «به یک شرط می پذیرم؛ به این شرط که در عزل و نصب ها دخالت نکنم».
گفت: «عیبی ندارد؛ غرض این است». فوراً سکه زدند و جشن گرفتند و مردم را جمع کردند که ایشان ولی عهد شده و بعد از من امام است و سادات دیگر راحت شدند.
عموی امام هم جزء همان قیام کنندگان بود و خیلی شجاع بود. او را گرفتند و پیش حضرت علیه السلام آوردند. مأمون او را به حضرت علیه السلام بخشید و چند نفر دیگر را هم بخشید و نکُشت؛ چون بنا، بر این بود که آتش خاموش شود. حضرت علیه السلام را به این منظور به آنجا بردند و آن ها هم به هوای اینکه وقتی مأمون بمیرد، خلافت به دست بنی هاشم می افتد و راحت می شوند، قیام نکردند؛ لذا وقتی دیگر کار تمام شد (مأمون) موضوع را منتشر کرد و بعداً ایشان را هم مسموم کرد.
سوال۶: آیا حضرت علیه السلام به آن قیام ها راضی بودند؟
جواب: هیچ کدام از حضرات علیهم السلام راضی نبودند؛ چون می دانستند که شکست می خورند و برای حضرات علیهم السلام ضرر هم دارد؛ چون دیگران می گفتند: «مرکز این نهضت ها این ها هستند؛ چون امام بودند و مردم این ها را قبول داشتند». لذا در خیلی از قیام ها سعی می کردند که خود حضرات علیهم السلام را شرکت دهند و به خود حضرت علیه السلام می گفتند: «تا شما نیایی، مردم نمی آیند». حضرات علیهم السلام هم به زحمت می افتادند. نمی خواستند وارد شوند و آن ها هم وِل نمی کردند. بالاخره به اوقات تلخی می رسید. از جمله به خود امام صادق علیه السلام فشار آوردند که: «شما بیا!» و ایشان دائماً می  گفت: «ان شاءالله درست می شود؛ درست می شود». بالاخره روز موعود که رسید، دیگر چاره ای نبود؛ یا باید می گفت: «بله» یا می گفت: «نه» و گفت: «نه». آن ها هم به حضرت اهانت کردند و به سینه اش زدند و در خرابه ای زندانی اش کردند و تمام اموالش را مصادره کردند. این جور بود.
بنی الحسن قیام می کردند و می گفتند: «امامت به پسر بزرگ تر منتقل شده است و آن امام حسن علیه السلام بود نه امام حسین علیه السلام». لذا قیام می کردند؛ چون حضرات علیهم السلام نه می توانستند به این ها بگویند: «نکنید!» و نه می گفتند؛ چون حضرات علیهم السلام را به امامت قبول نداشتند و می گفتند: «امامت از ماست». خلاصه زحمت می دادند.
گاهی کاری می کردند که دولت می فهمید و برای آن که دولت بداند که این ها (به قیام) راضی نبوده اند، نامه می نوشتند و مثلاً می گفتند: «بیا به هارون نامه بنویسم که شما برگشته ای»، و نامه به دست ساواکی ها می افتاد و معلوم می شد. از این کار ها می کردند. منشأ شهادت حضرت رضا علیه السلام این بود. حضرت علیهم السلام از اول می دانست که بناست ایشان کشته شود.
سوال۷: اگر امام علیه السلام می دانستند که با خوردن چیزی که مسموم است شهید می شوند، پس چرا اقدام به این کار می کردند؟
جواب: او موظف بود که بخورد و شهید شود. شهادت او در بقای اسلام اثر داشت.
سوال۸: آیا این حکم خودکشی را ندارد؟
جواب: آن خودکشی نیست، این خداکشی است. خدا می گوید: «باید شهید شوی» و او هم می گوید: «چشم!» کسانی که به جنگ می روند و کشته می شوند، به دستور چه کسی می روند؟ خدا می گوید: «وقتی اسلام به خطر می افتد، باید بروی و جانت را فدا کنی». بنابراین این شهادت است؛ خودکشی نیست. امام هم همین جور است. اگر حضرت رضا علیه السلام کشته نمی شد، این بساط را در اینجا چه کسی بر پا می کرد؟ این همه مردم می روند و استفاده می کنند؛ توبه می کنند؛ حاجت می گیرند. این ها از کجا درست می شد؟ همچنین امام حسین صلوات الله و سلامه علیه اگر این جور شهید نمی شد، چه کسی به این شکل می رفت؟ از نظر خدا همه ی این ها لازم است؛ منتهی ما می گوییم خودکشی! ولی بقای اسلام به این شهادت ها نیاز دارد. این را خدا می دانسته و دستور داده است.
سوال۹: اگر این سمّ را قبول نمی کرد، به یک شکل دیگری شهید می شد؟
جواب: بله دیگر؛ طبیعی است.
سوال۱۰: درباره ی زیارت حضرت رضا علیه السلام فرموده اند: «ایشان در برزخ می آید و بازدید پس می دهد». آیا برای این، سلام از دور هم کافی است؟
جواب: بله می آید؛ زیارت صدق می کند؛ هر کس وارد مشهد شود، اسمش جزء زوّار ثبت می شود و لو به حرم نرود.
سوال۱۱: ولی به قصد زیارت آمده باشد؛ درست است؟
جواب: بله؛ نیت زیارت.
سوال۱۲: آیا مثلاً از قم سلام کند، فایده ندارد؟
جواب: چرا فایده ندارد؟! انسان کنار خیابان بایستد و دست بر سینه بگذارد و سلام دهد، می رسد. دستور رسیده که سلام به امام حسین علیه السلام این جور است که از دور هم سلام کنی، می رسد. خود این سلام در حفظ علاقه و عقیده به امام حسین و حضرت رضا علیهما السلام اثر دارد.
سوال۱۳: چند بار خواسته ام به زیارت حضرت رضا علیه السلام بروم، اما مانع ایجاد می شود؛ برای رفع مانع چه کنم؟
جواب: گاهی موانع جوری است که انسان نمی تواند به این زودی برود. از دور زیارت کند، حضرت علیه السلام می پذیرد.
سوال۱۴: عازم زیارت مشهد مقدس هستم؛ لطفاً درباره ی بهترین اعمال در زیارت حضرت رضا علیه السلام بفرمایید
جواب: بهترین اعمال تقوا است. تقوا را مراعات کنی، بهترین زیارت نصیبت شده است ان شاءالله. اگر گناه کنی و به آنجا بروی، همه ی زیارت ها را هم بخوانی، مبغوض حضرت هستی. گناه تا این حد خطرناک است. هر وقت خواستی کارت قبول شود، خدا اعلام کرده: «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ». فوراً باید تصمیم بگیری و تقوا را مراعات کنی، کار درست می شود؛ و الّا اگر گناه کنی و به آنجا بروی، اگر تا صبح در حرم مطهر بیتوته کنی، چیزی گیرت نمی آید. تقوا، تقوا اکسیر اعظم است.
سوال۱۵: آیا اینکه می گویند: «هر کس بار اول به زیارت امام رضا علیه السلام برود، ایشان سه حاجتش را برآورده می کند»، درست است؟
جواب: روایت نداریم؛ ولی آنجا مظانّ اجابت است؛ خدا به آنجا عنایت دارد؛ ایشان هم به زوّار توجه دارد؛ خودش دعای همه را می فهمد و تشخیص می دهد که باید به حرفش گوش داد یا نداد. دعای عدّه ای را اجابت می کند و عدّه ای را نه.