آماده سازی عاطفی کودک برای اسباب کشی

«اثاث کشی» بنویسیم یا «اسباب کشی» فرقی در اصل ماجرا نمی کند. باید رفت. اینجور وقتها پدرها و مادرها "ذهنشان" درگیر می شود و بچه ها "قلبشان". قرار است از فردا تنها شود. دیگر خبری از ماهان و شایان و باران نیست که

با هم بازی کنند. کلاس نقاشی خاله رویا هم نیست. مامان بزرگ را هم دیگر نمی تواند زود به زود ببیند. این همه تغییر "یهویی" برای بعضی از بچه ها "سخت" است و برای بعضی ها "خیلی سخت". 

نقش بابا و مامان اینجا خیلی مهم است که چگونه به کودکشان کمک کنند که با شرایط جدید کنار بیاید. اگر اسباب کشی دارید این چند نکته را بدانید بد نیست: 

1. از مدتی قبل درباره موضوع صحبت کنید و اجازه بدهید کودک نگرانی هایش را به زبان بیاورد. خودتان را خوشحال نشان بدهید و تا می توانید از نکات مثبت محل جدید تبلغات کنید. اینکه نزدیک پارک و شهربازی است، اینکه خانه

جدید بزرگتر است هر یک از بچه ها می تواند برای خودش یک اتاق داشته باشد و... 

2. اگر ممکن است چند وقت قبل با هم بروید و خانه جدید را ببینید و اجازه بدهید اتاق خودش را انتخاب کند و درباره چیدمان اتاقش نظر بدهد و...

3. به او اطمینان دهید که قرار نیست دوستانش را از دست بدهد. پس آدرس و شماره تلفن خانه جدید را به دوستانش بدهید تا با هم در تماس باشند و قول بدهید هر از چند گاهی او را به محله قبلی می آورید تا دوستانش را ببیند. 

4. هنگام جمع و جور کردن بسته ها از فرزندتان کمک بگیرید. بچه ها این کارها را دوست دارند و کمی از اندوه رفتن را فراموش می کنند. 

5. در صورت امکان اتاقش را زودتر بچینید و وسایل شخصی به خصوص اسباب بازی هایش را در دسترس قرار دهید(در بسته جدا) تا مجبور نشوید در انبار کاه دنبال سوزن بگردید. 

6. هر چند کار آسانی نیست اما سعی کنید در گیر و دار اسباب کشی از توجه کافی به بچه ها غافل نشوید. بخصوص که آنها احساس تنهایی می کنند و توجه بیشتری نیاز دارند. 

7. سعی کنید با جابجا شدن محل زندگی مجبور نشوید مهد یا مدرسه کودک را هم تغییر دهید که این خودش مصیبت دیگری است.