تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
مختصری از تاریخ قوم بنی اسرائیل
خلاصه ای از سرگذشت قوم بنی اسرائیل
قوم بنی اسرائیل
«بنی»، جمع «ابن»، غالباً به معنای فرزندانِ پسر است؛ و اسرائیل نام دیگر یا به قولی، لقب یعقوب پسر اسحاق است که دوبار در قرآن ذکر شده است.
بنی اسرائیل دوازده سبط یا خاندان اند که آنها را از نسل دوازده پسر یعقوب می دانند.
این اصطلاح، چهل و یک مرتبه در قرآن به کار رفته است.
«بنی اسرائیل» از اقوام یهودی است که در قرآن کریم به صورت مفصل به بیان زندگی، ویژگی ها و نوع برخورد آنان با پیامبران پرداخته شده است. در قرآن کریم، 41 بار از این قوم نام برده شده است.
«اسرائیل» واژه ای است عبری که به صورت «اسرائین»، «اسرال» و «اسرالّ» نیز خوانده شده است. و لقب یعقوب بن اسحق است به معنای کسی که بر خدا پیروز گشت. در مقابل، برخی از مفسران مسلمان، آن را به معنای بنده و برگزیده خدا، گرفته اند.
و در اصطلاحی به فرزندان و نوادگان "حضرت یعقوب" (علیهالسلام) بنی اسرائیل گفته می شود، این قوم گاهی "یهود" و گاهی "عبرانیان" نیز خوانده شده اند.
در قرآن کلمه «اسرائیل» دوبار، «بنی اسرائیل» چهل بار و «بنواسرائیل» یک بار آمده است همچنین "الیهود" هشت بار و یک بار هم "یهودی" آمده است و چنین بر می آید که مراد از بنی اسرائیل یهود قدیم و مراد از یهود، یهودیان معاصر حضرت رسول اکرم هستند. نام دیگر بنی اسرائیل که در قرآن آمده، اسباط می باشد که به معنی نوادگان حضرت یعقوب است.
بنی اسرائیل (بنواسرائیل)، به معنای «فرزندان و قوم اسرائیل»، نام قوم بسیار قدیمی و پر اهمیت در تاریخ و اعتقادات دینی بشر می باشد.
گوساله پرستی قوم بنی اسرائیل در دوران حضرت موسی (ع)
مختصری از تاریخ قوم بنی اسرائیل و قوم یهود
"مختصری از تاریخ قوم بنی اسرائیل و قوم یهود" که در مجله Knowledge Quest منتشر شده است.
به نقل از چارلز کراتامر - The Weekly Standard ، 11 مه 1998
"اسرائیل مظهر تداوم یهود است: این تنها ملت روی زمین است که در همان سرزمین زندگی می کند ، همان نام را دارد، به همان زبان صحبت می کند و همان خدایی را می پرستند که 3000 سال پیش می پرستیدند. شما ظروف سفالی مربوط به دوران داوودی، سکه های بارکوخبا و طومارهای 2000 ساله را مشاهده می کنید که با خطی خاص نوشته شده است."
قوم بنی اسرائیل (که به آنها "قوم یهود" نیز گفته می شود) ریشه خود را به ابراهیم می رسانند، وی این عقیده را ایجاد کرد که تنها یک خدا وجود دارد، خالق هستی (نگاه کنید به تورات). از ابراهیم، پسرش ییتشاک (اسحاق) و نوه یعقوب (اسرائیل) به عنوان پدرسالاران بنی اسرائیل یاد می شود. هر سه پدرسالار در سرزمین کنعان زندگی می کردند که بعداً به سرزمین اسرائیل معروف شد. آنها و همسرانشان در Ma'arat HaMachpela، مقبره پدرسالاران، در هبرون به خاک سپرده شده اند.
نام اسرائیل از نامی است که به یعقوب داده شده است. 12 پسر او هسته 12 قبیله بودند که بعداً به ملت یهود تبدیل شدند. نام یهودی از یهودا ، یكی از 12 پسر یعقوب (روبین، شمعون، لاوی، یهودا، دان، نفتالی، جاد، آشر، ایساکر، زبولون، یوسف، بنیامین) گرفته شده است بنابراین، اسامی اسرائیل، اسرائیلی یا یهودی به افرادی با همان ریشه اشاره دارد.
فرزندان ابراهیم در حدود سال 1300 قبل از میلاد پس از خروج از مصر تحت رهبری موسی (موشه به عبری) در یک ملت متبلور شدند. بلافاصله پس از هجرت، حضرت موسی (ع) تورات و ده فرمان را به مردم این ملت تازه ظهور یافته انتقال داد. پس از 40 سال در صحرای سینا، موسی آنها را به سرزمین اسرائیل سوق داد، كه در كتاب مقدس به عنوان سرزمین وعده داده شده به فرزندان پدرسالاران، ابراهیم، اسحاق و یعقوب ذکر شده است.
مردم اسرائیل امروزی از همان زبان و فرهنگ مشترک برخوردارند که از طریق میراث و آیین یهودی شکل گرفته است و نسل های مختلف از دوران حضرت ابراهیم (حدود 1800 قبل از میلاد) آغاز شده است. بنابراین، یهودیان طی 3،300 سال گذشته حضور مستمری در سرزمین اسرائیل داشته اند.
حکومت بنی اسرائیل در سرزمین اسرائیل با فتوحات جاشوا (حدود 1250 قبل از میلاد) آغاز می شود. دوره از 1000-587 قبل از میلاد به عنوان "دوره پادشاهان" شناخته می شود. برجسته ترین پادشاهان پادشاه داوود (1010-970 پیش از میلاد) بودند که اورشلیم را پایتخت اسرائیل قرار داد و سلیمان پسر داوود ( 970-931 پیش از میلاد) که اولین معبد را در اورشلیم بنا به دستور تاناخ (عهد عتیق) ساختند.
در سال 587 قبل از میلاد، ارتش نبوكدنصر بابلی اورشلیم را تصرف كرد، معبد را ویران كرد و یهودیان را به بابل (عراق امروزی) تبعید كرد.
سال 587 قبل از میلاد نقطه عطفی در تاریخ خاورمیانه است. از این سال به بعد، امپراتوری های ابرقدرت آن زمان به ترتیب زیر بر منطقه اداره می شدند:
امپراتوری های بابلی، پارسی، هلنیستی یونان، روم و بیزانس، صلیبیون اسلامی و مسیحی، امپراتوری عثمانی و امپراتوری انگلیس.
امپراتوریهای خارجی که در اسرائیل حکومت می کردند.
| دوره ی زمانی | امپراطوری | رویدادهای مهم |
| 587 پ.م. | بابلی | تخریب معبد اول |
| 538-333 قبل از میلاد | فارسی | از بابل و ساخت معبد دوم (520-515 قبل از میلاد). |
| 333-63 قبل از میلاد | هلنیستی | فتح منطقه توسط ارتش اسکندر بزرگ (333 قبل از میلاد). یونانیان به طور کلی به یهودیان اجازه می دادند دولت خود را اداره کنند. اما، در زمان حکومت پادشاه آنتیوخوس چهارم، معبد هتک حرمت شد. این شورش مکابی ها را به وجود آورد، آنها یک قانون مستقل ایجاد کردند. رویدادهای مرتبط در طول تعطیلات هانوکا جشن گرفته می شوند. |
| 63 ECB-313 EC | رومی | ارتش روم به رهبری تیتوس اورشلیم را فتح کرد و معبد دوم را در سال 70 م تخریب کرد. سپس یهودیان تبعید و به دیاسپورا پراکنده شدند. در سال 132 ، بار کوخبا شورشی علیه حکومت روم ترتیب داد ، اما در نبردی در بتار در تپه های یهود کشته شد. پس از آن، رومیان جامعه یهودیان را از بین بردند ، اورشلیم را به Aelia Capitolina و یهودیه را به عنوان Palaestina تغییر دادند تا شناسایی یهودیان با سرزمین اسرائیل را نابود کند (کلمه فلسطین و کلمه عربی Filastin از این نام لاتین نشات گرفته است). جامعه یهودی باقی مانده به شهرهای شمالی جلیل نقل مکان کردند. در حدود سال 200 میلادی ، سن hedدرین به Tsippori (Zippori ، Sepphoris) منتقل شد. خاخام Yehuda HaNassi (یهودا شاهزاده)، رئیس Sanhedrin ، قانون شفاهی یهودی، میشنا را تنظیم کرد. |
| 313-636 | روم شرقی | |
| 636-1099 | عرب | گنبد صخره توسط خلیفه عبد الملک در زمین معبد ویران شده یهودیان ساخته شد. |
| 1099-1291 | صلیبی ها | صلیبیون پس از درخواست پاپ اوربان دوم از اروپا برای تصرف سرزمین مقدس آمدند و جمعیت غیر مسیحی را قتل عام کردند. بعداً ، با مهاجرت یهودیان از اروپا ، جامعه یهودیان در اورشلیم گسترش یافت. |
| 1291-1516 | مملوک | |
| 1516-1918 | عثمانی | در زمان سلطان سلیمان با شکوه (1566-1520) دیوارهای شهر قدیم اورشلیم دوباره ساخته شد. جمعیت جامعه یهودیان در اورشلیم افزایش یافت. |
| 1917-1948 | انگلیسی | انگلیس حقوق مردم یهود را برای ایجاد "خانه ملی در فلسطین" به رسمیت شناخت. با این حال، آنها ورود مهاجران یهودی به اسرائیل را حتی پس از جنگ جهانی دوم بسیار محدود کردند. آنها حکم فلسطین را به یک کشور عربی تقسیم کردند که به اردن و اسرائیل تبدیل شده است. |
پس از تبعید توسط رومی ها در سال 70 میلادی ، یهودیان به اروپا و شمال آفریقا مهاجرت کردند. در دیاسپورا (پراکنده در خارج از سرزمین اسرائیل)، آنها زندگی غنی، فرهنگی و اقتصادی ایجاد کردند و به جوامعی که در آن زندگی می کردند کمک زیادی کردند. با این حال، آنها فرهنگ ملی خود را ادامه دادند و دعا کردند که طی قرن ها به اسرائیل برگردند.
در نیمه اول قرن 20 امواج عمده مهاجرت یهودیان از کشورهای عربی و اروپا به اسرائیل وجود داشت. در زمان حاکمیت انگلیس در فلسطین، مردم یهود مورد خشونت و قتل عام زیادی قرار گرفتند که توسط غیر نظامیان عرب یا نیروهای کشورهای عربی همسایه صورت گرفت. در طول جنگ جهانی دوم، رژیم نازی در آلمان حدود 6 میلیون یهودی را نابود کرد و فاجعه بزرگ هولوکاست را ایجاد کردند.
در سال 1948، جامعه یهودیان در اسرائیل به رهبری دیوید بن گوریون دوباره حاکمیت بر سرزمین باستان خود را برقرار کرد. اعلامیه استقلال دولت مدرن اسرائیل در روزی که آخرین نیروهای انگلیس، اسرائیل را ترک کردند (14 مه 1948) اعلام شد.
جنگ های اعراب و اسرائیل
یک روز پس از اعلام استقلال دولت اسرائیل ، ارتش پنج کشور عربی، مصر، سوریه، ما وراء النهر، لبنان و عراق، به اسرائیل حمله کردند. این آغاز جنگ استقلال بود. کشورهای عربی به طور مشترک چهار جنگ تمام عیار علیه اسرائیل انجام داده اند:
• جنگ استقلال 1948
• جنگ سینا سال 1956
• جنگ شش روزه 1967
• جنگ یوم کیپور 1973
با وجود برتری عددی ارتش های عربی، اسرائیل هر بار از خود دفاع کرد و پیروز شد. ارتش اسرائیل پس از هر جنگ از بیشتر مناطقی که تصرف کرد عقب نشینی کرد . این در تاریخ جهان بی سابقه است و نشان دهنده تمایل اسرائیل برای رسیدن به صلح است حتی مانی که با جنگیدن زندگی خود را به خطر می انداختند.
توجه داشته باشید که عرض اسرائیل با یهودیه و سامره فقط 40 مایل است. بنابراین، اسرائیل را می توان در طی دو ساعت رانندگی از ساحل مدیترانه به مرز شرقی در رود اردن عبور کرد.
برای تماشای نقاشی دکتر سمیون ناتلیاشویلی در سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید
این نقاشی دکتر سمیون ناتلیاشویلی جمع آوری مدرن مردم یهود پس از 2000 سال دیاسپورا را به تصویر می کشد.
تصویر میانی تصویر، پیر و مرد جوانی را نشان می دهد که با چادر نماز خواندن و طومار توراتی را می خوانند که قوم یهود را متحد کرده است. قسمت نوشته شده Shema Yisrael Adonay Eloheynu Adonay Echad (بشنو ، اسرائیل، خداوند جی ام ماست، خداوند یکتا است).
ستاره داوود نماد گردهمایی مردم یهود از اقصی نقاط جهان از جمله جورجیا (کشور تولد این هنرمند)، مراکش، روسیه، آمریکا، چین، اتیوپی، اروپا و سایر کشورها است که در رقص و جشن به یکدیگر پیوسته اند. تصاویر دیگر درون این ستاره نماد صنعت، کشاورزی و نظامی مدرن اسرائیل است.
تصاویر حاشیه تصویر نمادی از تهدیدهای بزرگی است که مردم یهود در تبعید با آن روبرو شدند از زمان مهاجرت از مصر و به دنبال آن رومی ها، اعراب و در اواخر اتاق های گاز هولوکاست در اروپا.
نماد پرچم اسرائیل و یهودیان
گردآوری: بخش مذهبی بیتوته
نظرات شما عزیزان:
