ارزش زن
در طول تاریخ اعراب جاهلی، شاید به تعداد انگشتان دست بتوان زنانی را یافت که در جامعه خود ارزشی نسبی داشته اند. در جامعه جاهلی با آن بافت ویژه و نظام فرهنگی منحط، وجود زن مفهومی برابر با ننگ و عار داشت تا جایی که ضرب المثلی رایج در فرهنگ اعراب جاهلیت می گوید: «زن ننگ است و ننگ را باید در خاک کرد».
دین اسلام، در چنین فضای تاریک و محیط سرشار از جهل و خفقان ظهور کرد و برای ارزش بخشیدن به اصالت انسانی انسان ها، اعم از زن و مرد، به پا خاست. آیین نوپای اسلام، برای شرف و اعتبار بخشیدن به زن؛ این موجود محروم و سرافکنده تمامی معیارهای کهن را درهم ریخت و برای بقا و دوام انسانیت، طرحی نو درافکند. این دین آسمانی، زن را به مرتبه ای از علو مقام رسانید، به گونه ای که پیامبر خدا بر دست دختر خویش بوسه زد و در کتاب آسمانی، فرا گرفتن دانش، دوشادوش مرد و برابر با او برای زنی که تا دیروز زنده به گور می شد، جزو فرائض و واجبات شمرده شد. زن، همه سرفرازی و عزت و شرافت را از اسلام و مولود مبارکش زهرا س) دارد. عالی ترین نمونه شخصیت فرهنگی و معنوی و سرشار از اصالت زن مسلمان، در وجود الگوی تربیتی اسلام، فاطمه زهرا س) ظهور کرد و به تعالی و عروج رسید؛ نمونه و الگویی که فضیلتش زینت بخش قرآن شد و به فرمان آفریدگار آسمان و زمین، زنی، شایسته چنان ارج و منزلتی شد که به یمن وجود گرامی اش، سجده شکر و سپاس به جا آورند؛ تا آنجا که خداوند در قرآن، زنی را کوثر و عطای بی پایان معرفی کرد و او را مایه کثرت فرزند و مقام شفاعت و تداوم نسل دانست.
نظرات شما عزیزان: