بررسي واقعيتهاي تاريخي درسير پيروزي انقلاب اسلامي ايران

امروز ، بيش از سه دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ملت ایران می‌گذرد؛ انقلابی كه پژواك آن، تاریخ ساز انقلاب های گوناگون در سرزمین‌های دیگر است؛

انقلابی كه مدعیان وراثت سده‌ها شاهنشاهی را از اوج تبختر به زیر آورده، تا بار دیگر، ملتی تاریخ نگار واقعیت‌های عریان ثمربخش اتحاد و مقاومت در برابر نهادهای فاسد آسیب‌رسان باشد و از یك زاویه می‌توان گفت كه انقلاب، فرآیند طبیعی ساختارهای خودكامه است.

پس به تاریخ دست می‌یازیم تا از راه بررسی سیر واقعیت‌های آمده در اسناد، به حقیقت برسیم و انقلابی را درك كنیم كه به گفته‌ی جیمی كارتر، رییس جمهور وقت آمریكا، نه فقط سازمان جاسوسی آمریكا بلكه هیچ سازمان اطلاعاتی دیگر جهان نیز قادر به پیش‌بینی رویدادهای آن نبود.

تاریخ انقلاب اسلامی ایران به سال‌های پیش برمی‌گردد؛ به آن زمان كه شاه می‌خواست هرچه بیشتر مبانی خودكامگی و سلطه‌اش را تحكیم بخشد كه با مقاومت مراجع عظام و حضرت امام خمینی و مردم مواجه گردید.

این مواجهه، با لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی و رفراندوم 6 بهمن 1341 آغاز شد و سپس به قیام 15 خرداد 1342 منجر گردید. اگر قیام مردم ایران در پانزدهم خرداد 1342 را تبلوری از پویایی نهاد فطری و هدفدار انسان مسلمان علیه خودكامگی و انقیاد بدانیم، از تابستان 1356 این پویش، رهگشای عمل صالح، در تداوم پی‌گیر انقلاب می‌شود.

خیزش مردم ایران در واقع پاسخ به تباهی‌های بود كه طی سال‌ها، انسان ایرانی را در رنج فرو برده بود؛ دیوانسالاری ، فساد ، اختناق ، شكنجه ، امحای اقتصاد ملی و انهدام اصول دینی، اعتقادی و اخلاقی كه آن را « انقلاب سفید» می‌دانستند و با وابستگی روز افزون به آمریكا همراه بود.

به نوشته‌ی سولیوان ، آخرین سفیر آمریكا در ایران، اعمال شكنجه و سیاست پلیسی در زمانی صورت می‌گرفت كه شاه با اجرای برنامه‌های اصلاحی خود معروف به «انقلاب سفید» می‌خواست كشور را به سوی «دروازه‌های تمدن بزرگ» هدایت كند.

انقلاب اسلامی ایران نیز در مواجهه با خودكامگی پهلوی دوم در قالب انقلاب سفید و اصلاحات دیكته شده به وقوع پیوست كه یكی از زلال‌ترین وناب‌ترین پدیده‌های اجتماعی و تاریخی است.

این پیروزی با جانفشانی‌های مردم مسلمان و پیشاهنگی روحانیت متعهد و شركت همه‌ی اقشار مردم با رهبری مدیری مدبر، همچون امام خمینی(ره) در روزگار ما، از قلب صخره‌ی سنگ تاریخ بیرون جهیده است.

حفظ ارزش‌ها و اصالت‌های ناب این انقلاب بزرگ در دراز مدت ، مرهون عوامل زیادی در ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است.

در زمینه‌ی فرهنگی، یكی از عوامل اساسی و ارزشمند نگهداری آن، از عوامل تهدید‌كننده‌ی محیطی در بستر زمان و مكان، «مطالعه و نگارش تاریخ این انقلاب» شكوهمند است؛ چرا كه شناسنامه‌ی اصیل و مدون این انقلاب برای نسل‌های آینده و برای كسانی كه انقلاب را ندیده‌اند، تنها از رهگذر تدوین تاریخ كامل، درست و همه‌جانبه‌ی آن، قابل ارائه می‌باشد. تاریخ انقلاب بایستی در قالب‌های گوناگون نوشته شده و در اختیار همگان قرار داده شود؛

آثاری همچون خاطرات مبارزان، اسناد نهضت و قیام و سرانجام روزشمار انقلاب اسلامی كه به ثبت وقایع روزانه می‌پردازد.