تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
جشنواره بین المللی اختراعات و طراحی تایوان با حضور ۲۶ کشور جهان در شهر کائوشینگ برگزار شد، در این دوره شرکت‌کنندگان کشورمان که از نوجوانان دهه هشتادی این مرز و بوم بودند موفق به کسب مدال‌های طلا، نقره و برنز شدند.
برای اطلاع بیشتر از نحوه افتخارآفرینی این نوجوانان ایرانی با ستاره مرئی، کیمیا شفیعی، تارا تاجیک، آناهیتا جمشیدی، سارا بهمنی‌نژاد و زهرا فرخی برگزیدگان مسابقات بین المللی اختراعات KIDE و مهران خسروانی سرپرست تیم ایران گفت‌وگویی صورت گرفته‌است که در ادامه می‌خوانید:
دهه هشتادی‌های افتخارآفرین
بعد از معرفی کوتاهی از خودتان درباره مسابقات بگویید.
مرئی: من متولد سال ۸۱ هستم در رشته تجربی تحصیل کردم، از شهر شیراز به صورت غیرحضوری در رشته مهندسی پزشکی در مسابقات بین‌المللی اختراعات تایوان شرکت کردم.
شفیعی: متولد سال ۸۱ هستم و در رشته الکترونیک در مسابقات شرکت کردم.
جمشیدی: متولد سال ۸۱ هستم و در زیرگروه مهندسی پزشکی در مسابقات شرکت کردیم.
تاجیک: من متولد سال ۸۲ هستم.
بهمنی‌نژاد: من متولد سال ۸۱ هستم و در رشته علوم تجربی درس می‌خوانم.
فرخی: من متولد سال ۸۱ از تهران هستم و در رشته علوم تجربی تحصیل می‌کنم.
در شروع صحبت‌هایمان از سرپرست تیم می‌خواهیم توضیحاتی درباره مسابقات بفرمایند.
خسروانی: مسابقات اختراعات و طراحی تایوان هر ساله برگزار می‌شود، ما برای اعزام به تایوان مسیر طولانی داشتیم، ۴ شرکت‌کننده برای این مسابقات داشتیم که به تایوان آمدند و تعدادی از بچه‌ها هم غیرحضوری شرکت کردند.
در این مسابقات ۲۷ کشور شرکت کردند که بیش از هزار طرح از سوی محققان این کشورها ارائه شده بود، آنچه برای بچه‌های ما جالب بود اینکه شرکت‌کنندگان کشورهای دیگر کارهای ساده ولی کاربردی ارائه داده بودند و به دنبال ارائه کار پیچیده‌ای نبودند، بلکه کاربردی بودن برایشان مهم بود اما طرح‌های ما تخصصی‌تر بود.
خاطره خوبی که از شرکت در مسابقات امسال داریم این است که در مسیر رفت در هواپیما از سوی پرسنل هواپیما ما را به صرف چای میهمان کردند و وقتی علت را پرسیدیم گفتند کاپیتان پرواز ایرانی است و شما را میهمان کرده است.
در مسیر برگشت هم در میکروفون هواپیما به بچه‌ها به زبان فارسی و انگلیسی تبریک گفتند و تمام مسافران ایستاده ما را تشویق کردند که این کار در روحیه بچه‌ها بسیار تاثیر گذار بود.
واقعا بچه‌های ما در حوزه پژوهشی بسیار خوب کار می‌کنند اما نیاز به احترام و امکانات دارند.
با این وجود اجازه دهید به سراغ خود برگزیدگان تیم ایران هم برویم و ضمن تبریک بخاطر کسب مدال‌های رنگارنگ برای کشورمان از آنها بخواهیم درباره طرح‌هایشان توضیح دهند.
مرئی: من طرح «تکیه‌گاه برای بیماران دارای بیماری‌های ارتوپدی» را ارائه دادم، البته افراد سالم هم می‌توانند از این طرح استفاده کنند به طور مثال خانم‌ها در هنگام شستن ظرف‌ها یا افرادی که ایستادن و راه رفتن برایشان مشکل است، می‌توانند از طریق این دستگاه راحت‌تر کار کنند.
این دستگاه فضای خیلی زیادی را اشغال نمی‌کند، حالت عمودی دارد و دارای یک کف دایره مانند است، یک پارچه برزنتی در این دستگاه استفاده شده که قابل جدا شدن است و می‌توانیم از آن به عنوان تکیه‌گاه گردن یا کمر استفاده کنیم.
در حال حاضر این طرح در چه مرحله‌ای از تولید است؟
مرئی: این محصول ساخته شده و در مرحله آزمایش است، سعی دارم ایرادات طرح را بیابم تا برای برطرف کردن آن اقدام کنم.
برای تولید انبوه آن با نهادها صحبت کرده‌اید؟
مرئی: صحبت کردم ولی هنوز کار خاصی انجام نشده، در شیراز با چند مشاور هم برای تولید انبوه محصول صحبت کردم.
* این طرح به کمک کمردردی‌ها می‌آید
از ابتدای کار بفرمایید، اصلاً چه شد که شما به عنوان یک دانش‌آموز به حوزه مهندسی پزشکی و اختراع محصول در این حوزه وارد شدید؟
مرئی: اطرافیانم حتی افراد کم سن و سال را می‌دیدم که از کمردرد رنج می‌بردند و برای ایستادن و راه رفتن مشکل داشتند بنابراین تولید این محصول را یک نیاز برای جامعه دیدم.
کسی به شما در این راه کمک کرد؟
مرئی: بله، در مدرسه مشاورانی داشتیم که به من در ساخت محصول کمک کردند.
برای اینکه یک اختراع صورت بگیرد، هزینه زیادی لازم است؟
مرئی: بستگی به طرح دارد ممکن است برخی محصولات دارای هزینه زیادی باشند.
درباره مسابقات هم صحبت کنید، چطور با مسابقات آشنا شدید؟
مرئی: سال گذشته در مسابقات «یک ایده یک اختراع» در ایران شرکت کردم و آنجا با سرپرست‌های تیم بین‌المللی آشنا شدم.
تا به حال در مسابقات بین‌المللی شرکت نکرده بودید؟
مرئی: در مسابقات بین‌المللی در حیطه اختراعات اولین بار بود اما مسابقات جهانی در زمینه‌های دیگر شرکت کرده بودم.
به نظر شما اگر کسی در این سن و سال قصد داشته باشد وارد این مسیر شده و طرحی که مورد نیاز مردم است ارائه دهد از کجا باید شروع کند و چه گام‌هایی را باید بردارد؟
مرئی: به نظر من ابتدا باید نیازها را تشخیص دهیم سپس به ایده برسیم، برای پرورش ایده قطعا نیاز به یک مشاور داریم که ما در مدرسه مشاور داشتیم و سپس طرح را پله پله پیش بردیم، پس از آن طرح را محک زده و ایرادات کارمان را بفهمیم تا بتوانیم آنها را رفع کنیم و طرح را به پختگی برسانیم.
فارس: برای اینکه یک اختراع انجام دهید نیاز است که در مدرسه خاصی تحصیل کنید؟
مرئی: خیر، هر دانش‌آموز از هر مدرسه‌ای می‌تواند در مسابقات شرکت کند و مشاوران نیز در پژوهش‌سراها هستند که باید با آنها صحبت کنند.
فکر می‌کردی در مسابقات بین‌المللی اختراعات مقام بیاوری؟
مرئی: من در رؤیا غرق نمی‌شدم که از واقعیت دور شوم، سعی می‌کردم انتقادپذیر باشم که ایرادات طرحم را بفهمم، اینکه بخواهم مغرور شوم مرا از ادامه مسیر عقب می‌انداخت.
شفیعی: طرح من هم یک ویدیوچک برای مسابقات والیبال است که می‌تواند سود بالایی به فدراسیون برساند زیرا در حال حاضر سیستم‌های ویدیوچک خارجی با هزینه بسیار گزاف خریداری و استفاده می‌شود ولی هزینه خریداری این دستگاه بسیار پایین است.
از این دستگاه، ساخت داخل نداشتیم؟
شفیعی: خیر، از خارج خریداری می‌کنیم که طرح ایرانی (صرف‌نظر از پنل‌های خورشیدی) با هزینه خیلی پایین قابل خریداری است.
کارکرد این دستگاه از طریق پنل‌های خورشیدی است؟
شفیعی: بله، با توجه به اینکه امروزه استفاده از انرژی‌های نو بسیار اهمیت دارد یکی از روش‌های استفاده از این دستگاه از طریق پنل‌های خورشیدی است.
در حال حاضر این طرح در چه مرحله‌ای از تولید است؟
شفیعی: در حال حاضر فقط در مسابقات شرکت کردم، اما قرار است اوایل سال آینده با فدراسیون صحبت کنیم که به تولید انبوه برسد.
این طرح به نظر شما کارآیی نمونه خارجی را دارد؟
شفیعی: بله، این دستگاه که کمتر از یک متر است می‌تواند با نمونه خارجی رقابت کند.
چرا این دستگاه‌ها را فقط مختص مسابقات والیبال طراحی کردی؟
شفیعی: من به دلیل علاقه به والیبال این کار را انجام دادم، اما قطعا دستگاه می‌تواند کارایی استفاده برای مسابقات فوتسال، پینگ‌پنگ و تنیس را هم داشته باشد، ولی به دلیل اینکه مسابقات فوتبال در زمین چمن برگزار می‌شود برای این زمین فعلا مناسب نیست.
با توجه به اینکه در مسابقات بین‌المللی مقام کسب کردی، فکر می‌کنی بتوانی به صادرات این محصول هم فکر کنی؟
شفیعی: صد درصد، فدراسیون خودمان می‌تواند با فدراسیون‌های دیگر جهانی برای صادرات محصول رایزنی و مکاتبه کند.
جمشیدی: طرح ما در رابطه با تشخیص به موقع سرطان ارائه شد، سرطان یک‌سری مرحله دارد که وقتی از مرحله بگذرد درمان سخت می‌شود. ما ایده‌ای دادیم که تشخیص سریع‌تر صورت گیرد.
این کار به چه صورت انجام می‌شود؟
جمشیدی: از طریق کدهایی که برای دستگاه تعریف شده با شناسایی سلول‌های سالم و سرطانی این بیماری را تشخیص می‌دهد.
اگر پزشک با توجه به علائم، به بیماری سرطان شک کند، این تست‌ها را تجویز می‌کند تا سرطان تشخیص داده شود.
از این طریق با تشخیص به موقع، درمان سریع‌تر انجام می‌شود و درمان هم به موقع صورت میگیرد. به نوعی این دستگاه روش تشخیص نوین ارائه می‌دهد.
این طرح در خارج کشور هم بوده است؟
جمشیدی: خیر، به این شکل نبوده است، طرح ما هم دقت بالا و هم خطای کمتری نسبت به سایر روش‌های موجود دارد، این دستگاه بر روی سلول‌های تومور مغزی آزمایش شده و نشان می‌دهد فرد مستعد سرطان است یا سرطان دارد یا خیر.
برای تجاری‌سازی طرح کاری انجام داده‌اید؟
جمشیدی: باید طرح را به پژوهشگاه رویان ارائه دهیم تا بتوانیم از آزمایشگاه‌های آنجا استفاده کنیم که برای این کار سازمان بسیج علمی با ما همکاری می‌کند.
فرخی: عنوان طرح من هم بررسی خاصیت آنتی‌اکسیدانی و محافظت‌کنندگی پوست هندوانه روی آسیب‌های مرگ سلولی ناشی از اشعه UV که به دلیل کامل نشدن طرح مدال نقره گرفتم، امیدوارم طرح کامل‌تری را در مسابقات بعدی ارائه کنم.
کاربری طرح شما چیست؟
فرخی: انسان‌ها در طور روز در معرض هزاران اشعه هستند که دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شوند، اما اثر آن به شکل خاص قابل مشاهده نیست، کار من بر روی افرادی بود که بیشتر در معرض اشعه نور خورشید قرار می‌گرفتند، اما این مسأله مربوط به تمام افراد است، کار ما ۳ مرحله اصلی داشت؛ یکی اینکه بعد از انتخاب پوست هندوانه به عنوان مورد آزمایش باید تست می‌کردیم که بدانیم پوست هندوانه قابل استفاده برای این طرح هست یا خیر که نتیجه مثبت بود.
در مرحله دوم یک سری سلول‌ها را با محیط بسترسازی‌شده با عصاره پوست هندوانه کشت داده و آنها را در معرض اشعه فرابنفش قرار دادیم که به این کار کشت سلولی می‌گویند و نتیجه کار هم مثبت بود.
مرحله سوم؛ مرحله کنترل بود که ما باید ۲ گروه سلول که یک‌سری در معرض اشعه هستند و یک‌سری در معرض نیستند را تست می‌کردیم که این مرحله به مسابقات نرسید و طرح را بدون نتیجه این مرحله به مسابقات ارسال کردیم.
چرا هندوانه را انتخاب کردی؟
فرخی: کشور ما کشوری است که با خشکسالی مواجه است و کشت هندوانه آب بسیاری نیاز دارد، من با مصرف بیش از حد آب مخالفم و خانواده‌ام را تشویق می‌کردم که میوه‌های این‌چنینی که آب زیادی برای تولیدشان لازم است نخریم و از میوه‌های دیگر با همان خاصیت استفاده کنیم، اما به خاطر خوشمزگی این میوه مردم از آن استفاده می‌کنند. برای این طرح هم میوه‌های مختلف را بررسی کردم و خواستم میوه‌ای را انتخاب کنم که از همه نظر در آزمایشم موثر و مفید باشد.
پوست هندوانه منبع غنی از پتاسیم و ویتامین‌های دیگر و جزء مواد دورریز است و راحت عصاره‌گیری آن را انجام دادیم و خواستم از دورریزها هم استفاده کنم.
در این مسابقات مقام چندم را کسب کردید؟
فرخی: به دلیل اینکه طرحم کامل نشده بود مقام دوم را کسب کردم.
مرئی: سوم.
شفیعی: مقام دوم.
جمشیدی: ما مدال طلا را کسب کردیم، یعنی مقام اول.
شما سال بعد باید در کنکور شرکت کنید؟
شفیعی: بله.
برای بعد از کنکور چه برنامه‌ای دارید؟
شفیعی: به تحصیل در خارج از کشور فکر می‌کنم.
بهمنی‌نژاد: من سال بعد کنکور دارم و می‌خواهم در رشته دندانپزشکی تحصیل کنم، اما ترجیح می‌دهم در یک کشور خارجی ادامه تحصیل دهم.
جمشیدی: رشته مورد علاقه من پزشکی است و برای کنکور در حال برنامه‌ریزی هستم، من به رشته داروسازی و هوشبری بسیار علاقه دارم و تلاش می‌کنم در کنکور رتبه‌ای کسب کنم که بتوانم در این رشته‌ها ادامه تحصیل دهم و تلاش می‌کنم در دانشگاه تهران یا شهید بهشتی بتوانم درس بخوانم.
فرخی: من هم برای کنکور برنامه‌ریزی کردم و می‌خواهم رشته پزشکی دانشگاه تهران درس بخوانم و تخصص مغز و اعصاب بگیرم، اما با توجه به اینکه به ورزش علاقمندم و می‌خواهم برای ورزشکاران هم مفید باشم، به تخصص ارتوپدی هم فکر می‌کنم.
مرئی: من هم قصد دارم در خارج کشور تحصیل کنم، اما بعد از تحصیل حتما به کشورم بازمی‌گردم.
چرا؟
شفیعی: نمی‌دانم، فکر می‌کنم شاید در کشورهای دیگر بتوانم اهدافم را بیشتر پیاده کنم.
بهمنی‌نژاد: من هم نمی‌دانم واقعا اما فکر می‌کنم آنجا دانشگاه‌های خوبی دارند و مدارک‌شان معتبر است.
مرئی: دلیل اینکه من دوست دارم پس از تحصیل به کشور بازگردم این است که دوست دارم آنچه یاد می‌گیرم برای کشور و مردم خودم به کار بگیرم.
در چه رشته‌ای قصد ادامه تحصیل دارید؟
شفیعی: معماری.
چرا معماری؟
شفیعی: اهداف من فقط در زمینه تحصیلی نیست و من شاخه‌های دیگر را هم در نظر دارم و به دلیل اینکه به معماری علاقه دارم، فکر می‌کنم گزینه خوبی است، رشته‌های مورد علاقه من برق و معماری هستند، اما به دلیل اینکه می‌خواهم علاقه‌های دیگرم را هم انجام دهم، فکر می‌کنم در معماری موفق‌تر باشم.
منظور از بقیه علاقه‌هایت، اختراعات است؟
شفیعی: اختراع یکی از شاخه‌های علاقه‌هایم است.
به نظرت دانشگاه‌های کشورمان این کیفیت را ندارند که بتوانی رشته مورد علاقه‌ات را در ایران ادامه دهی؟
شفیعی: قطعا دارند، اما اهداف من فقط در شاخه تحصیلات نیست. به همین دلیل کشور آلمان را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم، زیرا من می‌خواهم رشته فوتبال را هم ادامه دهم و یکی از قوی‌ترین لیگ‌های دنیا را آلمان دارد، در ایران از فوتبال بانوان حمایت نمی‌شود.
خسروانی: نظر من این است که اگر بچه‌ها بخواهند دانشگاه خارجی درس بخوانند، بسیار خوب است، اما باید با دید کامل بروند و سطح دانشگاه‌های آنها را با دانشگاه‌های خودمان مقایسه کنند و فقط به دلیل موج خارج رفتن این کار را انجام ندهند، من واقعا در مسابقات با افتخار درباره طرح‌های بچه‌ها صحبت می‌کنم زیرا سطح بچه‌های ما بسیار بالاست، من به بچه‌ها می‌گویم که اگر می‌خواهند برای تحصیل به خارج بروند با چشم باز بروند، نه به دلیل تب خارج رفتن.
به طور کلی سطح علمی ایران را در مسابقات بالاتر از کشورهای دیگر می‌بینم، یک خبر خوش هم به شما بدهم، اینکه ما قرار است جشنواره بین‌المللی خیام را در ایران برگزار کنیم، البته مشکلاتی هم داشتیم که یکی از این مشکلات ایران‌هراسی بود، اما مسؤولان مسابقات بین‌المللی و شرکت‌کنندگان خارجی وقتی ما را از نزدیک می‌بینند ذهنیت‌شان بسیار تغییر می‌کند، حتی در مسابقات اخیر نماینده عربستان با بچه‌های ما بسیار ارتباط می‌گرفت.
ما هم قرار است جشنواره‌ای بین‌المللی به نام جشنواره خیام را در اصفهان برگزار کنیم تا بچه‌ها با تیم‌های خارجی در کشور خودمان آشنا شوند، این جشنواره با نام «جشنواره خیام» برگزار می‌شود و برای برگزاری آن سازمان بسیج علمی بسیار به ما کمک کرده است.
منبع: فارس
نظرات شما عزیزان:
