این عمل او حجابی است در مقابل آتش !

قالَ رَجُلٌ مِنْ عِرْضِ رَجُلٍ عِنْدَ النَّبِی صلی الله علیه و آله فَرَدَّ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ عَلَیهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ رَدَّ عَنْ عِرْضِ أَخِیهِ كَانَ لَهُ حِجَاباً مِنَ النَّارِ. ( روایت از الأمالی ، ص 339) در مجلس پیغمبر یک نفری متعرض عِرض و آبروی یک برادر مؤمنی شد . (حالا این عِرض و آبرو می تواند مربوط به مسائل ناموسی او باشد یا نه ، مر بوط به مسایل شخص او باشد. ) آن عده که آنجا نشسته بودند یک نفری حرف او را رد کرد. ( پیامبرصلی الله علیه و آله فرمود)هرکسی که آبروی برادر مؤمنی را حفظ کند در مقابل کسی که متعرض آبروی او شده، این عمل او حجابی است در مقابل آتش ، در مقابل دوزخ . سلسله ارزشهای حاکم بر روابط اجتماعی اینهاست. اینها را باید یاد بگیریم، اینها را باید عمل کنیم . اگر این جور شد ، جامعه امن خواهد شد.

[ شرح حدیث ازامام خامنه ای(مدظلّه العالی) در مقدمه درس خارج 17/10/1396 ]

 نیرویی در برابر گناه!

بوعلی سینا، این فیلسوف بزرگ اسلامی، در پرتو اسلام یک سلسله مسائلی را طرح کرده است که قبل از او هیچ فیلسوف، یونانی و غیر یونانی، طرح نکرده است از جمله ... می گوید ... برای زندگی اجتماعی ضرورت دارد که بشر خدای خودش را بشناسد و پس از شناسایی متوجه بشود که از جانب آن خدا قانون عادلانه ای برای زندگی بشر وجود دارد و باز واجب و لازم است، عبادت وجود داشت باشد، عبادت هم تکرار بشود تا همیشه انسان یادش باشد که بنده است و خدایی دارد. وقتی که این تذّکر و تلقین در روحش وجود داشت جلوی معصیت و گناهِ او را می گیرد، می خواهد ظلم کند، نماز می آید جلوی چشمش مجسم می شود، می گوید تو که اعلام عبودیّت کردی، تو که گفتی من رها نیستم، (پس چرا می خواهی ظلم کنی؟!) ... به این جهت عبادت واجب شده است تا در روح انسان چنین نیرویی پیدا بشود که در اثر این نیرو که تجدید عهد با ایمان است دائماً ایمانش تجدید بشود و این ایمان مانع گناه کردن بشود.

 [ مرتضی مطهری ، آزادی معنوی ، تهران ، صدرا ، چاپ سی و هفتم ، 1386 ، ص 67 و 68 ]

 احد که ظاهر شود موحّدی باقی نمی گذارد!

نیستی من ز هستی من است ، پس هستی من ز نیستی است . یعنی تا وقتی هستی و شئوناتی برای خود قائلم ارزشی ندارم و چیزی نیستم . اما وقتی هستی و شئوناتی برای خود قائل نیستم با ارزشم. عبد هر وقت پیدا شود یک شاهی هم نمی ارزد و وقتی گم شد خیلی ارزشمند است . « لا اله الا الله» همین است . اگر این را یافته ای موحّد شده ای . احد که ظاهر شود موحّدی باقی نمی گذارد و همه قاطی می شوند . آبِ همه موحّدها را که گرفتند شد « احد » . « اَلْمُؤْمِنُوْنَ کَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ. » : مؤمنان مثل یک شخص واحدند . ... خدا و پیامبر و ائمه علیهم السلام و مؤمنین همه مؤمنند. اَلْمُؤْمِنُوْنَ کَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ. همه را یکی کرد . این معنی احد در سوره قل هو الله احد است .

 [ حاج اسماعیل دولابی ، مصباح الهدی ص23 ]

 بخیل تحت حمایت و هدایت شیطان است!

 وجود مبارک امیر المومنین(علیه السلام) در حکمت 3 نهج‌البلاغه فرمود: «الْبُخْلُ عَارٌ »؛ بخل ننگ است ؛ فرمود بخل آن است که آدم بخشش نداشته باشد، آنچه را که به دست آمده برای اینکه مبادا در آینده به آن نیاز داشته باشد در موارد لازم نبخشد. فرمود: آن کسی که بخیل است تحت حمایت و هدایت و رهبری شیطان است، چون «الشَّیطَانُ یعِدُكُمُ الْفَقْرَ» ، یعنی شیطان در درون ما وسوسه می‌کند که اگر شما در این راه خیر کمک کردید چه کسی به شما کمک می‌کند، چه کسی آینده شما را تأمین می‌کند؟ خود ذات اقدس اله در قرآن فرمود: «مَا أَنفَقْتُم مِن شَی‏ءٍ فَهُوَ یخْلِفُهُ»؛ شما هر چه (در راه رضای حق) انفاق کنید خدا به شما عوض می‌بخشد . امام جواد(علیه السلام)یک بیان نورانی دارد که تفسیر همین آیه است؛ فرمود: «مَنْ أَیقَنَ بِالْخَلَفِ جَادَ بِالْعَطِیه»؛ کسى که یقین به پاداش دارد، در بخشش، سخاوتمند است. فرمود: این که در قرآن آمده است آنچه را شما در راه خدا انفاق می‌کنید خدا جانشین آن را فراهم می‌کند، این جانشینی همزمان است. الآن اگر بارانی بیاید جایی سنگی فرو برود، شما این سنگ را از این باغ بخواهید بردارید، چاله‌ای می‌ماند، شاید تا یکسال یا بیشتر طول می‌کشد تا این چاله پر بشود؛ اما یک سطل آب که از رودخانه می‌گیرید همان زمان پر می‌شود. «خَلَف» یعنی این؛

[ بیانات آیت الله جوادی آملی در 26/11/96 در دیدار با جمعی از دانشجویان ]

 شاید اون یک فرشته بود !

روز دوازده بهمن ، با این که بهشت زهرا (سلام الله علیها) هم رفتم ولی موفق به زیارت امام نشدم. برادرم جعفر یک موتور گازی داشت که من ازش استفاده می کردم . صبح روز بعد با همان موتور گازی به همراه چند نفر از بچه ها راه افتادیم به سمت مدرسه رفاه تا آنجا را پیدا کردیم ظهر شد. ظهر هم فهمیدیم که امام دیگر تا فردا صبح ملاقات ندارد. توی راه برگشت ، در یکی از خیابان های همان اطراف که خلوت بود و کم رفت و آمد، بنزین موتورم تمام شد. چون اون نزدیکی پمپ بنزین نبود چاره ای نداشتم جز این که صبر کنم تا بلکه بتوانم از ماشین های عبوری بنزین بگیرم. چهل و پنج دقیقه معطل شدم . آخرش در کمال نا امیدی ، تصمیم گرفتم موتور را بگیرم دستم و آن قدر پیاده گز کنم تا بالاخره به یک پمپ بنزین برسم. درست در همین لحظه ها ، دیدم یک ماشین پژوی سفید رنگ و قدیمی ، پیچید توی خیابان؛ شروع کردم به دست تکان دادن بر خلاف انتظارم نگه داشت. انگار تازه فهمیدم راننده اش یک سیّد روحانی است. سلام کردم ، جواب سلامم را داد ، پرسید : چی شده؟ گفتم : بنزین موتورم تموم شده. نگاهی به ساعتش کرد. گفت: می تونم به ات بنزین بدم. پیاده شد ... در صندوق عقب را باز کرد. یک تکه شلنگ و یک چهار لیتری خالی درآورد . با یک دنیا خجالت و شرمندگی رفتم که آنها را از ازش بگیرم ، نداد. گفت : خودم بنزین می کشم. گفتم آخه این جوری که بَدِه حاج آقا . گفت: نه ، هیچ بدیی نداره. بنزین ها را توی باک موتور خالی کردم و چهار لیتری رو دادم به اش، گفت : خونه تون کجاست، پسرم؟ گفتم: طرشت . پرسید : پس این جا چی کار می کنی؟ گفتم اومده بودم آقا رو زیارت کنم که قسمت نشد. بعد هم گفتم : نمی دونم قسمت میشه امام رو ببینم یا نه؟ لبخندی زد و گفت : چون نیّتت پاکه ، ان شاء الله حتماً امام رو می بینی ؛ خدا حافظی کرد و سوار ماشین شد. همین که خواست برود ، پرسیدم : ببخشین ، اسم شما چیه ؟ گفت : بهشتی هستم؛ و رفت. من که تا آن موقع ، نام خانوادگی این طوری نشنیده بودم ، تعجب کردم. توی عالم نوجوانی با خودم گفتم : شاید اون یک فرشته بود که خدا از بهشت فرستادش تا به من کمک کنه؛ برای همین گفت بهشتی هستم! دو سه روز بعد بالاخره موفق شدم حضرت امام را زیارت کنم . آن روز وقتی رسیدم که ایشان برای جمعیت زیادی مشغول سخنرانی بودند . همان روز اول ، از چیزی که دیدم ، در جا خشکم زد؛ روحانی ای که به من بنزین داده بود ، درست کنار امام نشسته بود. حیرت زده گفتم اون بهشتیه! مردی که کنارم ایستاده بود ، چپ چپ نگاهم کرد. گفت : بهشتی چیه ؟ بگو آیت الله بهشتی.

[ سعید عاکف ، حکایت زمستان ، چاپ پنجاه و ششم ، 1395 ، ص23 تا 25 ]

 یک استفتاء

سوال: شخصی زمین‌های خود را بین فرزندان تقسیم نموده و به آنها گفته است كه من خمس زمین‌ها را نداده‌ام و لذا باید هر كسی سهم خمس زمین دریافتی را بپردازد و فرزندان نیز با همین شرط زمین‌ها را گرفته‌اند. حال اگر فرزندان خمس زمین‌ها را نپردازند، آیا این شخص بری‌‌الذمه می‌گردد؟
جواب: در فرض سؤال، مادامی که خمس را به وکالت از طرف او نپرداخته‌اند، بری‌الذمه نمی‌شود. و اگر خمس به خود زمینها تعلق گرفته تا خمس آن را پرداخت ننمایند حق تصرف ندارند.

( استفتائات مقام معظم رهبری امام خامنه ای در سایت معظمً له به آدرس: leader.ir )