در  آستانه انتخابات با کمی دقت در تاکتیک‌های سرویس‌های جاسوسی و رسان‌های دشمنان و بیگانگان در می‌یابیم که چطور با جملات: «رأی نده تا تضعیف شوند.»، «این همه رأی دادی چه شد؟»، «انتخاب، مغایر با اسلام، قرآن و حدیث می‌باشد!» و ... چطور درصدد تخریب نظام اسلامی و کم‌رنگ کردن حضور مردم و برهم زدن انتخابات هستند.

در حالی که یکی از شاخصه‌های وجودی انسان، اختیار است که خداوند متعال در نهاد آدمی قرار داده است؛ تبلور و ظهور این اختیار در انتخاب‌ها است، که البته فقط مربوط به حوزه‌ی سیاست و حکومت و هر چند سال یک بار نیست، بلکه آدمی هر آن در حال انتخاب است. از انتخاب دین، شغل، نوع لباس و ...  گرفته تا انتخاب، ولایت، حاکم و سرپرست ... که همگی در راستای اختیار انسان و انتخاب آگا‌هانه او صورت می‌گیرد.

قرآن کریم به عنوان یک چراغ راهنما، پس از روشن کردن راه سعادت و گمراهی، حتی انسان را در انتخاب دین صاحب اختیار می‌داند و می‌فرماید: «لاَ إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِن بِاللّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا وَاللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ[البقره/256] در انتخاب دين  هیچ اكراهی نيست و بی‏ ترديد راه هدايت از گمراهى (به واسطه اين قرآن) روشن شده است، پس هر كه به طغيانگر (شيطان و پيروانش) كفر ورزد و به خدا ايمان آورد حقّا كه به دستگيره محكم چنگ زده كه گسستن ندارد، و خداوند شنوا و داناست»

از آن‌جایی که این آیه جنبه شخصی ندارد و ناظر فقط بر یک مورد نیست، به راحتی می‌توان نتیجه گرفت که وقتی خداوند در  انتخاب دین انسان را مخیر کرده، به طریق اولی انسان‌ها در سایر روابط و تعاملات و انتخاب‌های خویش صاحب اختیار می‌باشد. البته قرآن کریم در آیات دیگر به اصل انتخاب در امر حکومت و ولایت صراحت دارد و مومنان را از پذیرش سلطه و سرپرستی کفار باز می‌دارد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاء مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَتُرِيدُونَ أَن تَجْعَلُواْ لِلّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُّبِينًا[النساء/ 144] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، كافران را براى خود به جاى مؤمنان سرپرست و ياور و دوست مگيريد آيا مى‏خواهيد براى خدا بر ضد خودتان حجتى روشن (بر نفاقتان) و سلطه (تكوينى بر عذابتان) قرار دهيد؟

قرآن کریم مومنان را حتی از برگزیدن پدر و برادری که جانب کفر را برگزیده‌اند، به اجتناب از پذیرفتن سلطه و رفتن در زیر چتر مسئولیت آنان، سفارش می‌کند و می‌فرماید: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاء إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْكُفْرَ عَلَى الإِيمَانِ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ[التّوبة/ 23] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، پدران و برادران خود را- اگر كفر را بر ايمان برگزيدند [سرپرست،دوست و ياور] خود مگيريد، و هر كس از شما آنها را دوست و ياور گيرد آنها همان ستمكارانند.»
این آیات با کلمه «اتخاذ» سخن از انتخاب‌های انسان دارد و از انتخاب‌های غلط  و پذیرفتن سلطه و رهبری کسانی که هیچ اعتقادی به مبانی دینی و ارزشی ندارند، نهی می‌کند.

در تاریخ و روایات نیز نمونه‌های فراوانی وجود دارد که نشان دهنده مشروعیت انتخابات است، از جمله یعقوبی نقل می‌کند که پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در جنگ موته فرمودند: «فرمانده لشکر زیدبن حارث ا ست، اگر کشته شد  جعفر ابن ابی طالب است، اگر کشته شد عبدالله بن رواحه است، اگر وی نیز کشته شد مسلمانان هر کسی را انتخاب نمودند و خا ستن به فرماندهی خود انتخا ب کنند.»[1]
 در این جا پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)  انتخاب امیر را پس ازعبدالله ابن رواحه به خود مسلمانان واگذار کرده است، که این حکایت از مشروعیت و لزوم انتخاب یک مسئول و حاکم آگاه و مدیر و مدبر دارد.

در پایان باید به این نکته مهم و کلیدی اشاره کرد که هر چند شرکت در انتخابات یک حق است، اما بالاتر از آن،  این امر یک وظیفه ملی و حرکت در راستای اطاعت از فرمایشات رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله)  و امامان معصوم است« اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُواْ...[انفال/24] چون خدا و پيامبر شما را به چيزى فرا خواندند كه به شما حيات مى‏بخشد آنان را اجابت كنيد.»
به حقیقت که می‌توان گفت که ما با شرکت در انتخابات، سرنوشت جامعه و کشور خود را رقم می‌زنیم و با عدم شرکت راه نفوذ و سلطه بیگانگان و دشمنان اسلام را بر ملت مسلمان و نظام مقدس جمهوری اسلامی، فراهم می‌کنیم که این همان چیزی است که قرآن کریم از آن نهی فرمودند.

____________________________________________________________

پی‌نوشت
[1]. تاریخ یعقوبی، ابی یعقوب، احمد، ترجمه محمدابراهیم آیتی، نشرعلمی وفرهنگی،1374، ج1، ص49.