«بگو کیستی؟» 



این بانو کیست که پاکی، از خورشید عفت او جلوه گرفته است
و قداست، از کوثر عصمت او آب و تاب؟!

این بانو کیست که کویر قم، به قدوم دعای او، به بهار نیایش 
و ستایش تبدیل شده است و کهکشان امامزادگان قم، در آسمان معنویت
و منظومه عشق او اجرام طواف بر قامت ارادت خود بسته‏اند و 
ملایک، بال تبرک و توسل به ضریح آسمانی‏اش می‏کشند؟!

این بانو کیست که هر تار و پود لباس مهرش، بوی رضا علیه‏السلام 
به مشام تأمل می‏رسد و صدف قم، به لؤلؤ وجود او، در 
حلقه شهرها به خود می‏بالد و می‏نازد؟!

این بانو کیستت که معلم و مربی خصوصی او، امام موسای کاظم علیه‏السلام ،
بر سطر سطر تکالیف الهی او آفرین می‏گوید و قلم اندیشه او را می‏گشاید
و اسفند جان به یمن دانایی فرزندش، در آتش دعا دود می‏کند
که: (جان پدر به فدای دُردانه خود)؟!

این بانو کیست که جرعه جرعه زیارتنامه‏اش از سبوی عشق و ارادت
برادرش امام رضا علیه‏السلام در بزم توسل به جام و جان مشتاقان کرامت
او ریخته می‏شود؛ جرعه‏های معرفتی که هر قطره‏اش لکه‏های هوس و آلودگی
وسوسه شیطان را از تن فطرت پاک می‏کند؟!

این بانو کیست که جلوه‏های دوباره شکوه فاطمه علیهاالسلام و شرف 
زینب علیهاالسلام و زلال عصمت او نمایان است؟!

«عمه سادات سلام علیک روح مناجات سلام علیک 
عمه سادات بگو کیستی فاطمه یا زینب ثانی‏ستی 

تو، «شفیعه محشری» که شمیم بهشتی شفاعت، از شبکه ‏های ضریحت 
مشام امید را می‏نوازد: «یا فاطمةُ اِشْفَعی لَنا فی الجنةِ فانّ لکِ عندَ اللهِ شأنا مِنَ الشأنِ».

و بوی قبر پنهان زهرا علیهاالسلام در لحظه لحظه آئینه‏ های حرمت
نمایان است؛ و کوچه باغ یادها، از تو بوی یاس کبود گرفته است.

پرتوی از تلألو زهرا گوهری پربهاست معصومه
تو «کریمه اهل بیتی» که حاتم طائی، هر شب قصه ‏های دست بخشنده‏ اش
را از نقره‏ های تابش مهتاب می‏شنید 

و قطره کوچک جود خویش را در مقابل دریای کرم تو ناچیز می‏شمرد و امروز،
ستاره‏ها از پشت پرده شب،دست گدایی به سوی گنج ضریحت می‏کشند و هر روز
خورشید دانش الهی از فروغ روی ماه تو، از آسمان بلند فیضیه دست پرتوهایش 
را بر سر افکار جهانی می‏کشد.

تو «فاطمه معصومه ای» که گل نجابت، عشق حیا و عفاف او را در
مدرسه شرافت و طراوت، بر روی گلبرگ‏های غیرت خود تمرین می‏کند و
صادق آل محمد علیه‏السلام ، به خاطر طهارت روحش، مُهر حرم خود
را بر سند عنایت، به قم زد.

آری! تو چراغ فروزان خدایی در شب تار دنیائی

«آیتی از خداست معصومه لطف بی‏انتهاست معصومه» 





محمدحسین قدیری