دوره ی اول حیات امام هادی علیه السلام در زمان امامت پدر بزرگوارشان امام جواد علیه السلام بود. این دوران کمتر از هشت سال (از ولادت امام هادی در سال 212 یا 214 تا شهادت امام جواد در سال 220) طول کشید و ایشان در سن هشت سالگی به امامت رسید. اما دروان امامت ایشان بیست و دو سال (تا سال 254) ادامه داشت.
این دوران، دوران ضعف حکومت عباسی و تغییرات فراوان در آن بود تا جایی که در دوره ی 22 ساله ی امامت امام هادی علیه السلام کرسی پادشاهی، شش پادشاه عباسی را جابجا کرد. معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتزّ شش حاکمی هستند که برخی از آنها را ترکان مسلط به دربار عزل و نصب می کردند. در این بین دو برخورد از معتصم و متوکل عباسی با امام هادی علیه السلام در تاریخ نقل شده است که علاوه بر بیان حساسیت حکام نسبت به ایشان جایگاه و موضعگیری دقیق و مۆثر امام در مواجهه با حاکمیت ظالم را نیز به خوبی نشان می دهد.
گماشتن معلمی برای امام هادی علیه السلام در زمان کودکی امام (حدود شش سالگی) توسط معتصم عباسی از سویی و تبعید ایشان از مدینه به سامرا و تحت نظارت گرفتن امام توسط متوکل نشان از تلاش آنها در محدود کردن آن حضرت دارد.
از سوی دیگر نذر هزار دینار برای امام توسط مادر متوکل و نفوذ یاران و شیعیان امام در دربار نشانگر موفقیت امام هادی علیه السلام است.