1. رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم: «ستدفن بضعه منى بخراسان ما زارها مكروب الا نفس الله كربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.» (1)

پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه‏كارى اورا زیارت نكند جز این كه خداوند گرفتارى او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشاید.

2. امام رضا علیه السلام:

«ان لكل امام عهدا فى عنق اولیائه و شیعته و ان من تمام‏الوفاء بالعهد و حسن الاداء زیارة قبورهم.» (2)

هر امام و رهبرى، عهد و میثاقى بر پیروان و دوستدارانش داردو همانا یكى از اعمالى كه نمایانگر وفادارى و اداى میثاق است،زیارت آرامگاه آنان است.

3. امام رضا علیه السلام:

«اللهم انك تعلم انى مكره مضطر فلا تؤاخذنى كما لم تؤاخذ عبدك‏و نبیك یوسف حین وقع الى ولایة مصر.» (3)

بار خدایا تو مى‏دانى كه من بر پذیرفتن ولایتعهدى مامون مجبورو ناچارم پس مرا مؤاخذه مكن همان گونه كه بنده و پیامبرت یوسف‏را به هنگام پذیرفتن حكومت مصر مؤاخذه نكردى.

4. امام رضا علیه السلام:

«قد علم الله كراهتى لذلك، فلما خیرت بین قبول ذلك و بین‏القتل اخترت القبول على القتل.» (4)

ریان گوید: به حضرت رضا علیه السلام عرض كردم مردم مى‏گویند شمابا این كه اظهار بى‏رغبتى به دنیا مى‏كنید ولایتعهدى راپذیرفته‏اید؟ امام فرمود: خداوند خود مى‏داند كه من این امر راناپسند مى‏داشتم ولى چون بین پذیرش آن و مرگ مخیر شدم، قبول آن‏را بر مرگ ترجیح دادم.

5. امام رضا علیه السلام:

«من زارنى على بعد دارى و مزارى اتیته یوم القیامه فى ثلاثة‏مواطن حتى اخلصه من اهوالها اذا تطایرت الكتب یمینا و شمالا وعند الصراط و عند المیزان.» (5)

كسى كه با دورى راه سرا و مزارم را زیارت كند، روز قیامت درسه جا [براى دستگیرى] نزد او خواهم آمد و او را از بیم وگرفتارى آن موقفها رهایى خواهم بخشید: هنگامى كه نامه‏ها [ى‏اعمال] به راست و چپ پراكنده شود، نزد صراط و نزد میزان [هنگام‏سنجش اعمال].

6. امام رضا علیه السلام:

«من زارنى و هو یعرف ما اوجب الله تعالى من حقى و طاعتى فاناو آبائى شفعائه یوم القیامة و من كنا شفعائه نجى.» (6)

هر كه مرا زیارت كند در حالى كه حق و طاعت مرا كه خدا بر او واجب كرده بشناسد، من و پدرانم در روز قیامت ‏شفیع او هستیم و هر كه ما شفیع وى باشیم نجات یابد.

7. امام رضا علیه السلام:

«انى ساقتل بالسم مظلوما فمن زارنى عارفا بحقى... غفر الله‏ما تقدم من ذنبه و ما تاخر.» (7)

من به زودى مظلومانه با سم به قتل خواهم رسید. پس هر كه باشناخت ‏حق من زیارتم كند خداوند گناهان گذشته و آینده او را ببخشاید.

8. امام رضا علیه السلام:

«... و هذه البقعة روضة من ریاض الجنة و مختلف الملائكة لا یزال‏فوج ینزل من السماء و فوج یصعد الى ان ینفخ فى الصور.» (8)

این بارگاه بوستانى از بوستان‏هاى بهشت است، و محل آمد و شد فرشتگان آسمان، و همواره گروهى از ملائكه فرود مى‏آیند و گروهى ‏بالا مى‏روند تا وقتى كه در صور دمیده شود.

9. امام رضا علیه السلام:

«و قد اكرهت و اضطررت كما اضطر یوسف و دانیال علیهما السلام اذقبل كل واحد منهما الولایة من طاغیة زمانه، اللهم لا عهد الاعهدك و لا ولایة الا من قبلك فوفقنى لاقامة دینك و احیاء سنة‏نبیك... .» (9)

من [به این كار] واداشته شدم و ناچار گشتم، چنان كه یوسف و دانیال علیهماالسلام مجبور شدند چه هر یك از آن دو، ولایت را از خودكامه زمان خویش پذیرفتند، خدایا پیمانى نیست مگر پیمان‏ تو و ولایتى نیست مگر از سوى تو، پس مرا در برپا داشتن دینت و زنده كردن سنت پیامبرت توفیق رسان.

10. امام رضا علیه السلام: «قد نهانى الله عز و جل ان القى بیدى الى التهلكة فان كان الامرعلى هذا... اقبل ذلك على انى لا اولى احدا و لا اعزل احدا و لاانقض رسما و لا سنة.» (10)

خداوند مرا بازداشته از این كه خویش را با دست‏ خود به نابودی ‏افكنم، پس اگر قرار چنین است آن را مى‏پذیرم به شرط آن كه نه ‏كسى را به كار گمارم و نه كسى را از كار كنار گذارم و نه رسم ‏و سنتى را نقض كنم.

پى‏نوشت‏ها:

1- عیون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏257.

2- بحار، ج‏100، ص‏116.

3- بحار، ج‏49، ص‏130.

4-عیون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏139.

5- وسائل، ج‏10، ص‏433.

6- همان، ج‏5، ص‏436.

7-همان، ج‏10، ص‏438.

8- بحار، ج‏102، ص‏44.

9- عیون اخبار الرضا، ج‏1، ص‏19.

10- علل الشرایع، ج‏1، ص‏226.