سیر توصیفی تسخیر لانه جاسوسی
مجموعه عواملی كه ذكر شد، دانشجویان ارزشی و اصولگرای طرفدار انقلاب و امام را به این نتیجه رساند كه باید برای حفظ انقلاب و نیز رابطه سازمانیافته با امام به منظور تشكیل یك تشكل دانشجویی اقدام كنند.
مهندس ضرغامی درباره شاكله تشكیلاتی اولیه دانشجویان پیرو خط امام میگوید: «شاكله اصلی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام را اعضای انجمنهای اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران، صنعتیشریف و پلیتكنیك(امیركبیر) تشكیل میدادند.
دانشجویان مسلمان دانشگاه صنعتیشریف، پلیتكنیك، دانشكده فنی دانشگاه تهران تقریبا از اول انقلاب جلسات هماهنگی با هم داشتند و سعی میكردند در قبال مسائل انقلاب مواضع مشتركی اتخاذ كنند، تصمیم برای تسخیر لانه جاسوسی هم در همین جلسات اتخاذ شد. البته ابتدا در یك جمع محدودتر و بعد هم به طور عمومیتر در انجمنهای اسلامی هر سه دانشگاه. سپس دانشجویان مسلمان دانشگاه شهیدبهشتی به این سه دانشگاه اضافه شدند.»1
« در این میان، حجتالاسلام موسوی خوئینیها، حلقه وصل و عامل كلیدی ارتباط دانشجویان و امام شد. پس از برگزاری چندین جلسه در مورد چگونگی تسخیر سفارت آمریكا بین دانشجویان بحث و تصمیمگیری شد. یكی از این مسائل، انجام دادن فعالیتهای شناسایی برای اشغال سفارت آمریكا بود.»2
سرانجام، هسته مركزی دانشجویان پیرو خط امام، طرح برنامهریزیشده زیر را برای حمله و اشغال 3 روزه سفارت آمریكا پیاده كرد. خانم ابتكار مینویسد: «به بهانه تظاهرات روز 13 آبان از مقابل سفارت عبور كردیم، وقتی جمعیت از جلوی در سفارت رد شد، حساسیت پلیس برطرف میشود و تصور میكند كه جمعیت كاری با سفارت ندارد. در آن لحظه با دستوری كه یك نفر میدهد، بچهها به سمت در سفارت حمله میكنند، عدهای از در بالا میروند و عدهای هم زنجیر را پاره میكنند و وارد محوطه سفارت میشوند. در داخل هم جمعیت به 2گروه تقسیم میشوند. یك گروه، به سمت ساختمانهای اطراف محوطه میرود و یك گروه هم ساختمان اصلی را كه ما شناسایی كرده بودیم، محاصره میكند. همه حرفمان هم با آمریكاییها این است كه ما كاری با شما نداریم و برای اینكه حساسیتشان تحریك نشود و خدایناكرده تیراندازی نكنند یا كارهای خشن انجام ندهند، تاكید میكنیم كه فقط میخواهیم در داخل ساختمان یك تحصن موقت داشته باشیم و برویم. به این ترتیب به آنها نزدیك میشویم و اگر توانستیم به داخل ساختمان نفوذ كنیم آنها را به گروگان میگیریم و همان زمان معینی كه بین 48 تا 72 ساعت بود، در آنجا میمانیم و بعد آنجا را ترك میكنیم.»3