عدالت در اين جهان: ديدگاه هاي امام علي (ع)

عَلَيهِ السَّلام) در مورد عدالت نگفته و ننوشته است و کتاب نهج البلاغه ي او دربرگيرنده ي بحث هاي ماوراي طبيعي و عملي مهم در مورد عدالت است. علي (عَلَيهِ السَّلام) بود که ">

نويسنده: سيد حسين نصر
مترجم: سيد محمد صادق خرازي

از ميان تمامي اصحاب پيامبر هيچ کس به اندازه ي علي (عَلَيهِ السَّلام) در مورد عدالت نگفته و ننوشته است و کتاب نهج البلاغه ي او دربرگيرنده ي بحث هاي ماوراي طبيعي و عملي مهم در مورد عدالت است. علي (عَلَيهِ السَّلام) بود که اصرار داشت خداوند نه تنها عادل است بلکه خود عدل است و موهبت عدالت از جانب خداوند روح انسان را سيراب مي کند. از آن جا که خداوند عين عدالت است، هرچه انجام دهد، عادلانه است. اما به گفته ي علي (عَلَيهِ السَّلام) انسان نيز بايد نسبت به خداوند و مخلوقات او عادل باشد. براي عادل بودن نسبت به خداوند بايد پارسا و پرهيزگار بود و هدفي که انسان براي آن آفريده شده، يعني ستايش خداوند را تحقق بخشيد. براي عادل بودن نسبت به مخلوقات او بايد حق هر يک را رعايت کرد و به طور شايسته با آن ها رفتار نمود. علي (عَلَيهِ السَّلام) در تمامي خطبه ها، کلمات قصار و نامه هايش تأکيد مي ورزد که عدالت به پرستش خداوند و پرهيزکاري صادقانه وابسته است. انسان با نزديک شدن به خداوند، عادل تر نيز مي شود؛ زيرا فضيلت عدل با نزديک شدن به قرب الهي افزايش مي يابد. عدالت هم علت پرستش است؛ زيرا با عبادت خداوند نسبت به او عادل هستيم و هم معلول پرستش؛ چرا که عبادت او، ما را به سرچشمه ي عدل نزديک تر مي کند. همچنان که براي افلاطون چشم دوختن به نيکي