عوارض بیش فعالی در کودکان(2)

درمان های مرسوم اختلال عدم توجه  و بیش فعالی در کودکان

درمان استاندارد ADHD در کودکان شامل دارو، آموزش و مشاوره است. این درمان ها می تواند بسیاری از علائم ADHD را تسکین دهند اما آن ها را درمان نمی کند. در ضمن ممکن است کمی طول بکشد تا درمان های بیش فعالی روی کودک اثر کنند پس انتظار معجزه یک شبه نداشته باشید.

در حال حاضر، داروهای محرک (روانی) معمولترین داروهای تجویز شده برای درمان ADHD هستند. به نظر می رسد داروهای محرک برای تقویت و برقراری تعادل سطح مواد شیمیایی مغز که  انتقال دهنده های عصبی نام دارند کمک می کند. این داروها در بهبود علائم و نشانه های عدم توجه و بیش فعالی بسیار موثرند. 
 
از جمله این داروها می توان به ریتالین، دیگران، دگزامفتامین و... اشاره کرد که در دو فرم کوتاه و طولانی اثر موجودند. دیگر داروهای مورد استفاده در درمان ADHD شامل اتوموکستین و داروهای ضد افسردگی مثل بوپروپیون و دزیپرامین و... است. 
 
کودکان مبتلا به ADHD اغلب باید از درمان های رفتاری و مشاوره، با یک روان پزشک، روان شناس، مددکار اجتماعی و... بهره مند شوند.

برخی از کودکان مبتلا به ADHD نیز ممکن است شرایط دیگر مانند اختلال اضطراب یا افسردگی داشته باشند که در این مورد هم رفتاردرمانی و مشاوره ضروری است.

نمونه هایی از این درمان ها شامل موراد زیر است:

رفتار درمانی: 
معلمان و والدین می تواند استراتژی های رفتاری رابه کودک آموزش دهند تا نحوه برخورد با شرایط دشوار را یاد بگیرند. این استراتژی ممکن است شامل سیستم های پاداش و... باشد. 

روان درمانی: 
معمولا برا کودکان بزرگتر انجام می شود تا الگوهای رفتاری منفی و راه های مقابله با علائم بیماری خود را یاد بگیرند. 
 
مهارت آموزی به پدر و مادر:
این روش می تواند به پدر و مادر کمک کند تا راه های درک و راهنمای رفتار کودک را یاد بگیرند. 
 
خانواده درمانی: 
خانواده درمانی می تواند به پدر و مادر و خواهر و برادر کودک کمک کند تا با  با استرس زندگی با کودک مبتلا به بیش فعالی مقابله کنند. 
 
درمان های جایگزین اختلال عدم توجه  و بیش فعالی در کودکان