اگر منظور از موجودات فرازميني همان موجودات تخيلي اي است كه در فيلم هاي تخيلي به تصوير كشيده مي شود بايد گفت كه همانطور كه از نام چنين فيلم هايي بر مي آيد آنها تنها ساخته هايي بر آمده از افكار و خيالات انسان است و دليلي بر وجودشان نيز نداريم ؛ نه علم وجودشان را تاييد كرده و نه از وحي در موردشان سخني به ميان آمده است. 
آنچه در وحي آمده است از اين قرار است. خداوند در قرآن كريم مي فرمايد: «هر چه در آسمان ها و زمين است از جنبندگان و ملائكه، بدون هيچ تكبّر تسليم و خاضع در برابر پروردگارند» (فصلت/11). بنابراين اصل وجود موجوداتى در آسمان ها (كرات ديگر) مورد تأييد قرآن است، گرچه جزئيات آن براى ما مكشوف نيست.
در برخي از روايات آمده كه غير از منظومه شمسي، منظومه هاي ديگري هست كه در برخي از كرات آنها، موجودات زنده اي وجود دارند .ظاهربرخي از آيات قرآن نيز چنين است ؛ مثلاً در آيه 29 سوره ( ( شوري ) ) مي فرمايد : ( ( ومن آياته خلق السموات والارض و مابث فيهما من دابه ؛ و ازنشانه هاي او است آفرينش آسمان ها و زمين و آنچه از جنبندگان در آن دوپراكنده ساخته است ) ) . چنان كه مشاهده مي شود، در اين آيه يكي ازنشانه هاي خداوند، آفرينش و پراكندن جانداران در زمين و آسمان ها قلمداد شده است .] براي آگاهي بيشتر ر . ك : ( ( قرآن ، تورات ، انجيل و علم ) ) ، دكترموريس بوكاي ، ترجمه : مهندس ذبيح الله دبير. به نقل از سايت تبيان[
آيا حيات و زندگي مخصوص كره زمين است و تمام اين كرات جهان بالا غير مسكون مي باشد؟ گاهي دانشمندان در برابر اين سؤال پاسخ منفي و يا لااقل آميخته با ترديد مي گفتند. ولي تحقيقات اخير دانشمندان به ما مي گويد حيات و زندگي مخصوص به كره زمين نيست، و شرايط حيات در بسياري از كرات آسماني فراهم است. در كتاب «حيات در جهان» از انتشارات مجله «لايف» چنين ميخوانيم «بطوريكه دانشمندان حساب كرده اند، فقط در كهكشان ما ممكن است ميليونها ستاره موجود باشد كه سيارات تابع آنها مسكون باشند.» و به اين ترتيب در همين كهكشان «راه شيري» يعني «كهكشان ما» كه منظومه شمسي جزء كوچكي از آن مي باشد، روي محاسباتي كه انجام شده، شرايط حيات و زندگي (به همان مفهومي كه در كره زمين است) در ميليونها سياره موجود مي باشد و با توجه به اينكه كهكشان ما يكي از هزاران كهكشان عالم بالاست، تعداد سيارات مسكوني اجمالا روشن مي گردد. اكنون برگرديم به قرآن، قرآن مجيد مي گويد: «وَمِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّمواتِ وَالْاَرْضِ وَما بَثَّ فيهِما مِنْ دابَةِ وَهُوَ عَلي جَمْعِهِمْ اِذا يَشاءُ قَديرٌ» شوري/ 28 [از نشانه هاي خدا، آفرينش آسمانها و زمين و جنبندگاني است كه در آنها پراكنده ساخته، و او قدرت دارد هرگاه بخواهد همه را جمع آوري نمايد.] كلمه «دابه» و كلمه «فيهما» صريحاً مي گويند، جنبندگان و موجودات زنده منحصر به كره زمين نيستند، بلكه در آسمانها و كرات عالم بالا نيز جنبندگان و موجودات زنده اي وجود دارد. در حديث معروفي مي‎خوانيم«هذهِ النُّجومٌ الَّتي فِي السَّماءِ مَدائِنٌ مِثْلَ مَدائن الاَرْضِ» [اين ستارگاني كه در آسمانند، شهرهائي همانند شهرهاي زمين هستند (و ساكناني دارند) ] قرآن و آخرين پيامبر، حضرت آيت الله مكارم شيرازي به نقل از سايت تبيان[
چند نكته شايان توجه است: 1. براساس روايات، همه مفسران برمي آيد كه در برداشت از يك آيه، نبايد به همان آيه بسنده كرد؛ بلكه بايد همه آيات قرآن كريم را - به ويژه آياتي كه درباره يك موضوع هستند - در كنار هم قرار داد و پس از بررسي همه آنها و كنكاش در ارتباط آيه ها به يكديگر يا عدم ارتباط و بررسي دلايل عقلي و نقلي اقدام به تفسير و برداشت كرد. چنين روشي در تفسير و شرح هر كتابي مرسوم است. 2. در آيات (انعام، 130؛ حجر، 27؛ جن، 1 و...) بسياري آمده است كه افزون بر انسان، موجود ديگري به نام جن وجود دارد كه داراي شعور است و مانند انسان مكلف بوده و در آخرت حساب رسي خواهند داشت. لذا در بسياري موارد، خطاب قرآن كريم، متوجه جن و انس با هم است: از جمله: «فبأي آلاء ربكما تكذبان» ديگر اين كه سوره «رحمن» از همان ابتدا درباره جن و انس است و خود اين قرينه است بر اين كه مراد از «من عليها» اين دو مي باشند. 3. در اين كه آيا در كرات ديگر يا زمان هاي پيشين موجود ديگري مانند انسان بوده يا نبوده يا خواهد آمد يا نه - گرچه برخي روايات به وجود موجودات در كرات ديگر اشاره كرده اند - چون نص مستحكمي نداريم، نمي توانيم قاطعانه نفي يا اثبات كرده، نظر خود را به قرآن كريم تحميل كنيم. هر چند اگر هم موجوداتي افزون بر انسان باشند به حكم قطعي آيات پيش از قيامت فاني خواهند شد «كل شيء هالك الا وجهه» (معارف قرآن، مصباح يزدي، ج 3 - 1، ص 173). 4. فنا گرچه در لغت به معناي از بين رفتن است و در اين آيه نيز به معناي معدوم شدن مي باشد اما اين معدوم شدن به معناي فناي مطلق و نيست شدن نيست. دليل اين نكته، آيات، روايات و ادله عقلي بسياري است كه مرگ را پايان زندگي انسان نمي دانند، بلكه آن را دريچه اي به جهان ديگر حساب مي كنند. و اساسا روح كه يك امر مجردي است آيا قابل فناء است يا آن كه فنا پذيري از خصوصيات ماده و ماديات است، اين بحث مهمي است كه در فلسفه اسلامي به خوبي تبيين شده است.